Sykes-Picotverdrag: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 14:
Arabische nationalisten riepen in Damascus de emir [[Faisal I van Irak|Faisal]], de feitelijke leider van de Arabische opstand, uit tot koning van een onafhankelijk Arabië. De Britten, die in een ongemakkelijke spagaat zaten tussen hun Franse bondgenoten (van wie de meeste Britse politici en militairen een grondige afkeer koesterden) en hun Arabische protegés, waren geneigd Faisals aanspraak te erkennen. De Fransen wilden echter van geen wijken weten. Syrië moest en zou Frans worden zoals voorzien in de Sykes-Picot-overeenkomst, en uiteindelijk gingen de Britten door de knieën. De overeenkomst werd begin 1920 bezegeld tijdens de [[conferentie van San Remo]]. Frankrijk kreeg Syrië en Libanon. Toen de Arabische nationalisten daartegen in het geweer kwamen, werd die opstand met grof geweld onderdrukt.
De beloning die de Britten voor hun steun aan Frankrijk bedongen, was aanzienlijk. Het Verenigd Koninkrijk kreeg Zuid-Syrië (dat werd opgedeeld in [[Mandaatgebied Palestina|Palestina]] en [[Transjordanië]]) en de drie Ottomaanse provincies van
== Impopulair ==
Regel 24:
De overeenkomst wordt door velen gezien als een keerpunt in de relaties tussen het Westen en de Arabische bevolking, omdat het verdrag van Sykes-Picot de beloften aan de Arabieren voor een nationaal Arabisch thuisland in het gebied van [[Groot-Syrië]] in ruil voor hun doorslaggevende steun aan de Britse troepen tegen het Ottomaanse Rijk ontkrachtte. De voornaamste voorwaarden van de overeenkomst werden in de vergadering van de geallieerde grootmachten, de [[Conferentie van San Remo]] van 19-26 april 1920, bevestigd. De mandaten die daaruit voortvloeiden werden door de [[Volkenbond]] geratificeerd op 24 juli 1922.
De gevolgen van de geheime overeenkomst tussen twee overwinnaars waren voor het Midden-Oosten zeer groot. 'Sykes-Picot' droeg bij aan de weerzin van de Arabische tegen de Westerse wereld en was een oorzaak van veel geweld gedurende lange tijd. Een van de doelstellingen van de in het begin van de 21e eeuw opgekomen nieuwe macht in de regio, de [[Islamitische Staat (in Irak en de Levant)|Islamitische Staat van Irak en de Levant (ISIL)]], is de gevolgen van deze overeenkomst teniet te doen. [[Abu Bakr al-Baghdadi]], de leider van ISIL, zwoer in juli 2014 in een toespraak in de Grote Moskee van al-Nuri in
| |||