Geschiedenis van het Midden-Oosten: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 188:
De daarop volgende vredesgesprekken leidden tot niets. Intussen had [[Hafiz al-Assad]], een militair, de macht overgenomen in Syrië en was [[Anwar Sadat]], [[president van Egypte]]. Op 6 oktober 1973 vielen beide Israël aan, het begin van de [[Jom Kipoeroorlog]]. Alhoewel de oorlog een overwinning was voor Israël kreeg Egypte de [[Sinaï (schiereiland)|Sinaï]] terug, dit onder druk van een [[Oliecrisis van 1973|olie-embrago]] ingesteld door de Arabische landen.
Daarmee was het Palestijns vluchtelingenprobleem niet mee opgelost. De combinatie van het aantal Palestijnse vluchtelingen in Libanon en het voorheen relatief stabiel multireligieus land deed de balans overslaan en zal leidden tot een vijftienjarig durende [[Libanese Burgeroorlog|burgeroorlog]].
Nadat in [[1979]] de [[Iraanse Revolutie]] werd gehouden, waarbij de pro[[Westerse wereld|westerse]] [[sjah]] werd afgezet ten gunste van de fundamentalistische [[ayatollah]] [[Ruhollah Khomeini|Khomeini]], viel buurland Irak onder [[Saddam Hoessein]] Iran binnen. De bloedige [[Irak-Iranoorlog]] duurde zeven jaar en kostte waarschijnlijk aan meer dan één miljoen mensen het leven. Het [[christendom in het Midden-Oosten]] dat aan het begin van de 20e eeuw circa 10% van de bevolking uitmaakte kende een grote terugval. In [[Turkije]], [[Irak]] en de Palestijnse gebieden is het christendom bijna verdwenen, terwijl het aantal christenen in [[Libanon]] en [[Jordanië]] is gehalveerd.
| |||