Hartinfarct: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Mx9 (overleg | bijdragen)
→‎Behandeling: Typefout gecorrigeerd
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website
Regel 30:
Bij het vermoeden van een hartinfarct moet [[Alarmnummer|112]] worden gebeld om een ambulance te laten komen. Bij een hartinfarct telt immers iedere minuut. Hoe sneller men in het ziekenhuis is om de afgesloten kransslagader te openen, hoe beter. Dat openen gebeurt tegenwoordig vooral door te dotteren of een [[stent]], maar kan in bepaalde gevallen ook met krachtige stollingwerende medicijnen.<ref>Hartwijzer. Cardiologisch Zapboek. Bart Boon e.a. Thoeris/NVVC. 2009</ref>. Echter, in Nederland kiest men bijna altijd voor het dotteren i.p.v. stollingwerende medicijnen. Dit komt door enerzijds kortere afstanden naar het ziekenhuis en anderzijds minder kans op complicaties zoals binnen een korte periode opnieuw een hartinfarct.
 
Het is bij een acute hartaanval van belang zo snel mogelijk professionele hulp in te schakelen zodat deze de patiënt naar een ziekenhuis transporteren waar door middel van een [[Percutane coronaire interventie|dotter]]procedure de afsluiting van het kransvat kan worden opgeheven. Hoe sneller de afsluiting van het kransvat wordt opgeheven, hoe meer de onherstelbare schade van de hartspier kan worden beperkt. Opening van het kransvat binnen 6 uur geeft nog circa 20-30% reductie van de grootte van het litteken, binnen 2 uur is de reductie circa 60%. Vroeger werd een hartinfarct behandeld door het geven van medicatie die de stolsels kunnen "oplossen"; dit wordt [[trombolyse]] genoemd. Voorbeelden van deze middelen zijn [[streptokinase]], [[reteplase]], [[alteplase]], [[urokinase]]. Diverse grote internationale studies hebben echter laten zien dat een [[dotteren|dotterprocedure]] bijna altijd effectiever en veiliger is, tenminste zolang een patiënt binnen anderhalf uur transport van een ziekenhuis is waar dotterprocedures worden uitgevoerd.<ref>Henriques, J.P.S., Zijlstra, F. (2006) ''Primary percutaneous coronary intervention versus thrombolytic treatment: long term follow up according to infarct location'' Heart British Medical Journal.</ref> In sommige dunbevolkte gebieden, bijvoorbeeld in Amerika, kan trombolyse dus nog steeds de beste behandeling zijn. Zelden wordt met spoed een [[Overbruggingsoperatie|bypassoperatie]]t uitgevoerd tijdens een hartaanval, namelijk als de doorbloeding van het afgrslotenafgesloten kransvat niet middels een dotterbehandeling hersteld kan worden. Doordat het doorgaans lang duurt voordat middels een spoedoperatie de doorbloeding middels het plaatsen van een omleiding is hersteld, zijn de resultaten van dergelijke spoedbypassoperaties doorgaans echter teleurstellend, de patiënt moet immers eerst onder narcose gebracht, dan moet de lichaamstemperatuur langzaam gekoeldd worden, moet de hartlongmachine aangesloten en pas dan kan de omleiding worden geplaatst.<br />
De soms dodelijke ritmestoornissen waarmee een infarct gepaard kan gaan, treden vooral in het begin van het infarct op. Ook daarom moet de patiënt zo snel mogelijk aan een [[Coronary care unit|bewakingsmonitor]] bewaakt worden.