Otto von Bismarck: verschil tussen versies

Vooral na zijn dood werden honderden [[Bismarckmonument]]en opgericht die het symbool van krachtig persoonlijk leiderschap verheerlijken. Historici prezen hem als een staatsman van gematigdheid en evenwicht, die in de eerste plaats verantwoordelijk was voor de eenmaking van de Duitse staten in één [[natiestaat]]. Hij gebruikte [[machtsevenwicht]]ige diplomatie om Europa vreedzaam te houden in de jaren 1870 en 1880. Hij schiep een nieuwe natie met een progressief sociaal beleid, een resultaat dat verder ging dan zijn oorspronkelijke doelen als een beoefenaar van de machtspolitiek in Pruisen. Bismarck was een vrome [[Lutheranisme|lutheraan]] die trouw was aan zijn koning (die op zijn beurt Bismarck volledige ondersteuning gaf) en hij promootte de regering door een sterke, goed getrainde bureaucratie. Hoewel ultra-conservatief rond 1850, werd hij pragmatischer en werkte vooral met de nationaal-liberalen en de gematigde conservatieven samen. Als zijn voornaamste tegenstanders zag hij de sociaaldemocraten en tijdens het grotere deel van de jaren 70 de katholieke partij.

 

[[Bestand:Bismarck1836.jpg|thumb|Bismarck in 1836]]

Otto von Bismarck stamde uit een voorname Pruisische [[adel (klasse)|adellijke]] familie, die relaties onderhield met de [[Huis Hohenzollern|Hohenzollern]], het koninklijk huis van Pruisen. Hij studeerde rechten in [[Göttingen (stad)|Göttingen]] en [[Berlijn]] en vanaf de tweede helft van de [[1840-50|jaren 40]] was hij lid van de Pruisische landdag, een soort parlement van Pruisen maar met geringe bevoegdheden. Gedurende de [[1850-60|jaren 50]] was hij de Pruisische vertegenwoordiger bij de [[Duitse Bond]] in [[Frankfurt am Main|Frankfurt]]. In deze tijd keerde hij zich meer en meer tegen de oude verbondenheid van Pruisen met de andere conservatieve macht, Oostenrijk.