Jean-Jacques Gailliard: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
+afbeelding
HanhilBot (overleg | bijdragen)
k →‎Artistieke loopbaan: verzoek Algont https://nl.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Verzoekpagina_voor_bots#Spellingcorrectie
Regel 23:
Tijdens het interbellum werd zijn schilderkunst abstract. Van 1920 tot 1924 verbleef Gailliard in Parijs en had er contacten met talrijke kunstenaars en schrijvers: [[Isidora Duncan]], [[Pablo Picasso]], [[Jean Cocteau]], [[Eric Satie]], e.a. Hij nam vanaf 1922 deel aan het Salon des Indépendants in Parijs.
 
Reeds voor zijn vertrek naar Parijs was hij bevriend met [[Pierre-Louis Flouquet]] en [[Pierre Bourgeois]]. Als in 1922 “7 Arts” wordt opgericht, neemt hij deel aan de tentoonstellingen van de groep. In 1923 neemt hij deel aan het salon van “La Lanterne Sourde” in het Egmontpaleis en in 1925 maakt hij met Baugniet, Jasinski, Servranckx, Flouquet, Xhrouet en Maes deel uit van “Les peintres constructeurs”, samengebracht door “La Lanterne Sourde”. In 1925 behoort hij tot de mede-oprichtersmedeoprichters van de groep “Assaut”, met de bedoeling de modernistische geest te verdedigen. Zijn werk evolueert naar een abstract-geometrische vormgeving, die echter nooit koel geometrisch is; steeds zijn er kleurvlekken aanwezig of speelt hij met de materie. In deze abstracte werken uit de jaren twintig is een bepaalde vorm van humor aanwezig, die hem onderscheidt van de overige “constructieve” kunstenaars. In 1926 en 1927, in het verlengde van de opvatting van het interdisciplinair karakter van de verschillende kunstvormen, illustreert hij boeken – o.a. voor [[Paul Neuhuys]] – geeft hij gravures uit – b.v. La vie d’Alcibiade – en ontwerpt hij theaterdecors en marionetten. Met de groep Assaut organiseert hij een openluchttentoonstelling in Brussel in 1927. In 1928 sloot hij een contract met de galerie [[Le Centaure]] en stelt er tentoon.
 
Rond 1928 keerde hij definitief terug naar een figuratieve schilderkunst, die hij “surimpressionisme” heeft genoemd en die verwees naar de realiteit achter de zichtbare werkelijkheid. Het fantastische element wordt een constante in het schilderij, soms gecombineerd met woorden of teksten.