Sykes-Picotverdrag: verschil tussen versies

Volgens dit verdrag zouden de Fransen de kuststrook van Noord-Syrië en Libanon krijgen, met de grote steden Beiroet, Aleppo en Damascus, en de Britten het gebied aan de kop van de Perzische Golf, met als grootste stad Basra. Het binnenland, de eindeloze woestijn, zou worden verdeeld in ‘invloedssferen’, waar een van de beide landen een monopolie op exploitatie van natuurlijke rijkdommen en advisering van lokale potentaten zou hebben. Het zuiden van Syrië tussen de Middellandse Zee en de rivier de Jordaan, dat voor Europeanen met hun Bijbelse opvoeding als ‘[[Palestina (regio)|Palestina]]’ een speciale betekenis heeft, zou onder internationaal bestuur komen. Ze besloten ook dat de onafhankelijkheid van de Arabische staten door Frankrijk en Engeland niet erkend zou worden, als het [[Ottomaanse rijk]] als verliezer uit de bus zou komen, ondanks de visie, vertolkt in de [[Hoessein-McMahoncorrespondentie]], en de beloften van [[Thomas Edward Lawrence|'Lawrence of Arabia']], de Britse kolonel die het verzet van de Arabische stammen stimuleerde en coördineerde. Een derde macht was in het gebied niet toegestaan.

 

Al deze onderhandelingen waren prematuur, want het Ottomaanse rijk bestond nog en zijn leger vormde een geduchte tegenstander. De Britten hadden al vroeg in de oorlog een expeditieleger aan wal gezet aan de kop van de [[Perzische Golf]], en dit was geleidelijk opgerukt in de richting van [[Bagdad]]. Maar in juli 1916 werd de complete Britse voorhoede, 13.000 man sterk, bij [[al-Koet]] tot overgave gedwongen. Dit vertraagde de opmars naar Bagdad met bijna een jaar. Na twee mislukte pogingen om door het Ottomaanse front in het zuiden van [[Palestina (regio)|Palestina]] heen te breken, veroverden de Britten met Kerstmis 1917 [[Jeruzalem]]. In oktober 1918 zakte de Ottomaanse verdediging toch in elkaar en konden de Britten, samen met de Arabische opstandelingen, doordringen tot [[Aleppo (gouvernement)|Aleppo]] en [[Mosoel]] in het noorden. Met de [[wapenstilstand van Mudros]] op 31 oktober 1918 was de militaire strijd definitief gewonnen, maar de diplomatieke problemen begonnen nu pas goed.