Koreaanse Arbeiderspartij: verschil tussen versies

In [[1949]] fuseerden de ''Noord-Koreaanse Arbeiderspartij'' en de ''Zuid-Koreaanse Arbeiderspartij''. De nieuwe partij kreeg de naam '''Koreaanse Arbeiderspartij (Chõson Rodongdang)'''. Kim Il-sung werd tot secretaris-generaal gekozen en [[Pang Hok Jong]] als vicevoorzitter. De laatste werd ook leider van de Zuid-Koreaanse afdeling van de CDNKoreaanse Arbeiderspartij. Tijdens de [[Koreaoorlog]] werd de Zuidelijke CDNKoreaanse Arbeiderspartij verboden.

Kim Il-sung hield de touwtjes stevig in handen, maar kon uiteindelijk niet voorkomen dat er verschillende ''facties'' ontstonden binnen de CDNKoreaanse Arbeiderspartij, nl. een ''Russische'', een ''Vaderlandse'', een ''Chinese'' en een ''Partizanen''-factie. Kim Il-sung kan tot de laatste factie worden gerekend, omdat hij zelf partizanenleider was geweest. Men kwam overeen dat iedere factie met 4 leden in het [[Politbureau]] zou worden vertegenwoordigd, met uitzondering van de Partizanen-factie, die met 3 leden in het Politbureau vertegenwoordigd was, doch uiteindelijk wel de meeste invloed verkreeg.

In de jaren vijftig en zestig werden Russische, de Chinese en de Vaderlandse facties uitgeschakeld. De aanhangers van de Vaderlandse-factie werden het meest vervolgd. [[Pak Hon Jong]], de vicevoorzitter van de CDNKoreaanse Arbeiderspartij en leider van de Zuid-CDNKoreaanse Arbeiderspartij die tijdens de Koreaoorlog naar Noord-Korea was gevlucht en sindsdien als leider van de Vaderlandse-factie werd beschouwd werd in [[1956]] ter dood veroordeeld.

In de jaren zestig, maar vooral in de jaren zeventig en tachtig werd de rol van de partij die van tussenpersoon tussen de Grote Leider en de 'massa' (arbeiders, boeren en intellectuelen). Deze rol vervult de CDNKoreaanse Arbeiderspartij nog steeds. In [[1972]] werd de speciale rol van de CDNKoreaanse Arbeiderspartij in de grondwet opgenomen.

In het najaar van [[1989]] vielen de communistische regimes in [[Oost-Europa]] en in [[1991]] kwam er een einde aan de [[Sovjet-Unie]]. Weliswaar bleven de communisten in [[Volksrepubliek China|China]] aan de macht, maar zij liberaliseerden hun regime sinds het begin van de jaren 90. Het Noord-Koreaanse regime bleef echter vasthouden aan [[Juche]] en de bijzondere rol van de CDNKoreaanse Arbeiderspartij. In [[1990]] werd echter wel het [[marxisme-leninisme]] als ideologie afgeschaft. Alle verwijzingen naar het marxisme werden uit de grondwet geschrapt. De Juche, de leer van Kim Il-sung, verving het marxisme definitief. In [[januari]] [[1991]] kondigde Kim Il-sung een "grote verandering" aan. Voortaan zouden de partijleiders meer naar het volk luisteren en nog meer als tussenpersonen tussen de massa en het "Grote Brein" fungeren. Om hun aanhankelijkheid aan het regime te betonen moesten meer mensen zich bij de CDNKoreaanse Arbeiderspartij of de [[Massaorganisaties in Noord-Korea|massaorganisaties]] aansluiten.

Aan de basis van de CDNKoreaanse Arbeiderspartij staat het partijcongres dat iedere vijf jaar bijeen komt en het Centraal Comité van de partij kiest. Het Centraal Comité komt zelden bijeen, net als het [[Politbureau]]. Het dagelijks bestuur van de partij wordt uitgeoefend door het Presidium van het Politbureau, ook wel Permanent Comité van het Politbureau genaamd.

De voorzitter van het Permanente Comité van het Politbureau is de secretaris-generaal van de CDNKoreaanse Arbeiderspartij, op dit moment Kim Jong-un.