Jacques Maritain: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 2:
'''Jacques Maritain ''' ([[Parijs]], [[18 november]] [[1882]] – [[Toulouse (stad)|Toulouse]], [[28 april]] [[1973]]) was een Franse [[filosoof]] die via [[Henri Bergson]] op het spoor kwam van de [[metafysica]].
Hij werd een van de belangrijkste vertegenwoordigers van het [[neothomisme]], dat opnieuw aansluiting zocht bij het denken van [[Thomas van Aquino]] en van de [[scholastiek]] en uiteindelijk op [[Aristoteles]]. Onder invloed van de Franse katholieke schrijver [[Léon Bloy]] gingen Jacques Maritain en zijn vrouw, de Russisch-joodse
Maritain verdedigde een [[christelijk]] [[Modern humanisme|humanisme]] en een [[christelijke]] [[democratie]], de pluriformiteit van de menselijke geest en een [[ethiek]] die uitgaande van ‘natuurlijke’ grondregels in concrete situaties dienden te worden toegepast. Martitains 'christelijke' staatsleer gaat ervan uit dat de mens een natuurlijke en een bovennatuurlijke bestemming heeft. De eerste wordt gerealiseerd in de politieke samenleving die als een organisch geheel gevormd wordt uit afzonderlijke organen. De tweede bestemming van de mens betreft de religieuze, morele volmaaktheid als beelddrager van God. De sociale filosofie van Maritain is van grote invloed geweest op de naoorlogse [[christendemocratie]] in Europa. Enkele van zijn boeken worden gerekend tot de belangrijkste werken van de eerste helft van onze eeuw. Hij zette zich met zijn vrouw ook in voor betere betrekkingen tussen joden en christenen. Maritain onderhield contacten met jonge katholieke intellectuelen tijdens het [[interbellum]] rond het spraakmakende literaire tijdschrift [[De Gemeenschap]] en had grote invloed op hen.
| |||