In 1941 konden astronomen eindelijk met gebruik van de 2,5 m [[telescoop (optica)|telescoop]] op [[Mount Wilson Observatory|Mount Wilson]] Keplers [[supernovarest]] lokaliseren. (Ditdit is ook de telescoop waarmee [[Edwin Hubble]] de uitbreiding van het heelal geconstateerd had, aan de hand van supernovae Ia in andere sterrenstelsels.). Sindsdien wordt de vage zwakkelichtzwakke wolk van ongeveer 40 boogseconden met een helderheid van 19 magnituden (een object dertigmaal zo klein als de maan en dertigmaal zo zwak als het bestemenselijk oog kan zien) door sterrenkundigen bestudeerd met behulp van allerlei grote telescopen op de aarde. MaarDaarnaast gebruiken ze kunnen nu gebruikmaken van rond de Aarde cirkelende ruimtetelescopen om zo SN 1604 over het hele spectrum in kaart te brengen. Het blijkt een Type Ia [[supernova]] te zijn, tussen de 16 000 en 20 000 [[lichtjaar|lichtjaren]] verwijderd.<ref>{{Citeer web | url=http://chandra.harvard.edu/photo/2012/kepler/ | title=Kepler's Supernova Remnant: Was Kepler's Supernova Unusually Powerful? | publisher=Chandra X-ray Observatory | date=11 september 2012 | accessdate=15 September 2012}}</ref>
