Paul Vidal de La Blache: verschil tussen versies

 

Zijn omvangrijke publicatie ‘Tableau de la géographie de la France’ (1903), geschreven op uitnodiging van de historicus [[Lavisse]]’ liet duidelijk zien hoezeer de ruimte een constante factor was in de historische ontwikkeling van Frankrijk. De basis voor de regionale beschrijving van de verschillende delen van Frankrijk werd gevormd door de geologische verscheidenheid van het land. De mogelijkheden die de talloze combinaties van bodem -, relief en klimaat boden, waren door de bewoners in een ontwikkelingsproces van eeuwen aangegrepen om een bepaald type bestaan op te bouwen. Op deze wijze waren de ‘pays’ ontstaan, gebieden met een unieke ruimtelijke organisatie door een specifiek samengaan van sociale groep en omgeving. Niet verwonderlijk dat het eerste deel van de ‘Tableau’ de titel ‘Personnalité géographique de la France’ droeg. De voornaamste opgave voor de geograaf was het blootleggen van de unieke kenmerken van een gebied in een regionale beschrijving.

 

‘La France de l’Est’ (1917) kan worden beschouwd als het laatste werk van Vidal de la Blache al verschenen er na zijn overlijden nog een aantal, door anderen op basis van zijn aantekeningen geredigeerde, werken. In dit boek over [[Elzas]] en [[Lotharingen]] verdedigde Vidal de la Blache de opvatting dat de Rijn de meest voor de hand liggende oostgrens voor Frankrijk was. Zijn overlijden in 1918 verhinderde dat hij de terugkeer van Elzas en Lotharingen in de Franse Republiek kon meemaken.