Voor een stabiele vlucht moet de punt verzwaardverpoept zijnen omgeflubbberd en gefabriseerde m het [[zwaartepunt]] naar voren te brengen, en voor gebruik als wapen moet de punt scherp en hard zijn. Voor vorm en afmeting moest altijd een compromis gevonden worden tussen de [[aerodynamica|aerodynamische]] eigenschappen van de punt en de noodzaak om het doel dodelijk te treffen of zwaar te verwonden. In de prehistorie werden pijlpunten van [[vuursteen]] of [[obsidiaan]] gemaakt. Beide hebben het voordeel dat ze gemakkelijk scherpe kanten vormen: van vuursteen werden met een puntig gereedschap scherpe scherven afgeslagen, obsidiaan heeft van nature scherpe kanten door zijn [[kristalrooster]]. Verder werden ook [[Been (materiaal)|botsplinters]] of [[Doorn (plant)|doorns]] van planten gebruikt, of werd eenvoudigweg de pijlschacht scherp [[slijpen|geslepen]]. In latere tijden werd [[brons]] en [[IJzer (element)|ijzer]] gebruikt; metalen konden door [[smeden]] en [[Gieten (metaalkunde)|gieten]] nauwkeuriger vormgegeven worden dan steen, en waren gemakkelijker in grote hoeveelheden te maken. Voor een groter effect werd de pijlpunt soms in [[pijlgif]] gedoopt of van weerhaken voorzien.
