Grateful Dead: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Achtergrond: bron gevraagd Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele app |
|||
Regel 10:
The Grateful Dead (later zonder The) was de huisband van de [[Merry Pranksters]] van [[Ken Kesey]], die met het geld dat hij verdiende met zijn boek ''[[One Flew Over the Cuckoo's Nest]]'' diverse “happenings” organiseerde (zie bijvoorbeeld [[Tom Wolfe]]’s boek “[[The Electric Kool-Aid Acid Test]]”). Psychedelische drugs, en dan met name [[Lysergeenzuurdi-ethylamide|lsd]] (legaal in de VS tot oktober 1966), waren daarbij ruim aanwezig om de geest te bevrijden, en het beïnvloedde de muziek van de Grateful Dead op ingrijpende wijze: in een paar jaar tijd was de oorspronkelijke dans- en rhythm&blues-band veranderd in een [[psychedelisch]]e band met vergaande muzikale ambities.
De Grateful Dead trad vaak voor niets op in de parken en zalen van San Francisco, wat in de eerste jaren zeer weinig geld, maar tegelijkertijd veel goodwill opleverde. Warner Brothers bood de groep een contract aan, met voor huidige begrippen ruime voorwaarden. Zo mocht de band zelf beslissen welke muziek er op de elpees werd gezet, en daar hebben ze nog wel grijze haren van gehad bij Warners.(Bron gewenst)
De eerste gelijknamige elpee (1967) werd in 3 dagen opgenomen en klinkt zeer energiek, maar is niet representatief voor de concerten die de groep toen gaf, en achteraf was de band er ook niet geweldig enthousiast over. Dat werd gecorrigeerd met '''Anthem of the Sun''' ([[1968]]) dat ongeveer 8 maanden kostte om te maken en een poging is om live- en studio-opnamen te combineren. Een artistiek succes, maar niet het commerciële succes waarop de band en de platenmaatschappij hoopten. Dat werd niet beter bij de uit studio-opnamen bestaande 3e elpee, '''Aoxomoxoa''' ([[1969]]). (De titel is een [[palindroom]], bedacht door Rick Griffin)
| |||