Zhou Enlai: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
zie Wikipedia:Verzoekpagina voor bots, replaced: jaren '60 → jaren 60 met AWB |
+ links e.d. |
||
Regel 15:
In [[1934]] waren de communisten van Mao Zedong gedwongen om hun bases in Zuid-China te verlaten, vanwege de aanhoudende KMT-aanvallen. Men vertrok te voet naar Noordwest-China. Tijdens deze [[Lange Mars]] was Zhou bereid om het leiderschap van de partij over te dragen aan [[Mao Zedong]] die toen voorzitter van de CCP werd. In [[1935]] bereikten de communisten [[Shaanxi]] waar men een [[sovjet]] opzette. Tot [[1936]] was Zhou militair bevelhebber, maar werd daarna bestuurder. Hij speelde een sleutelrol tijdens de wapenstilstandsbesprekingen met de [[Kwomintang]], die leidde tot een staakt-het-vuren tussen de communisten en nationalisten, waarna men als bondgenoten de [[Japan]]se bezetter bestreed.
Van [[1937]] tot [[1945]] was hij CCP-gezant bij Guomindang-voorzitter [[Chiang Kai-shek]]. Na de [[Tweede Wereldoorlog]] brak de [[Chinese Burgeroorlog]] uit en Zhou trad tevergeefs op als bemiddelaar tussen Chiang Kai-shek en de communisten. In deze periode werd hij door Mao naar [[Yan'an]] (Mao's machtsbasis) geroepen en daar werd Zhou geïntimideerd en gebroken tijdens openbare zelfbeschuldigingsessies. Grondig getemd werd Zhou meer dan dertig jaar lang, praktisch tot het eind van zijn leven een zichzelf vernederende slaaf van Mao.<ref>[[Jung Chang]], Jon Halliday: ''[[Mao, het onbekende verhaal]]'', Uitg. Forum 2005, 944 pag. {{ISBN
Op [[1 oktober]] [[1949]] werd de [[Volksrepubliek China]] uitgeroepen en werd Mao Zedong voorzitter van de republiek. Zhou Enlai werd premier van de nieuwgevormde regeringsraad (vanaf [[1954]] staatsraad geheten) en minister van Buitenlandse Zaken. Zhou leidde de Chinese delegatie tijdens de vredesbesprekingen te Genève en tijdens de [[Bandungconferentie]] ([[1955]]). In [[1956]] werd Zhou Enlai lid van het Permanente Comité van het Politbureau, oftewel het dagelijks bestuur van de CCP. In [[1958]] trad hij als minister van Buitenlandse Zaken af en werd [[Chen Yi (militair)|Chen Yi]] minister van Buitenlandse Zaken. Zhou behield echter de controle over de buitenlandse zaken.
| |||