Inkomensverdeling: verschil tussen versies

Een ander cijfer dat mag genoemd worden is de verhouding tussen mensen die in armoede leven op de totale bevolking. De gini-coëfficiënt en de palma geven enkel de ongelijkheid aan tussen alle inkomens. Twee landen kunnen een vrijwel gelijke gini-index hebben maar de inkomens in het ene land kunnen 10 maal lager liggen dan in het andere land. Om een genuanceerder beeld te hebben op de inkomens is dit cijfer ook een belangrijk gegeven. Het is echter geen cijfer dat de inkomensongelijkheid aangeeft. In deze context kan ook de Alkire Foster methode genoemd worden die het begrip ‘armoede’ multidimensionaal benaderd. <ref group =N>Sabina Alkire en James Foster ontwikkelden een nieuwe methode om multidimensionaal te gaan bepalen wie in armoede leeft in een bepaalde regio of land. Hiermee houden ze niet enkel rekening met het beschikbare inkomen maar met de mogelijkheid om toegang te hebben tot onderwijs, gezondheidszorg, werk, veiligheid, …enz.</ref>

Verschillende studies en economen tonen aan dat de inkomensverdeling in de geïndustrialiseerde wereld steeds ongelijker wordt. Enerzijds kan men stellen dat de discrepantie tussen de Aziatische landen en de Westerse landen kleiner wordt omdat de lonen in Azië sneller stijgen.<ref>{{Citeer boek| achternaam = De Grauwe| voornaam = Paul| datum = 2014| titel = De limieten van de markt : de slinger tussen overheid en kapitalisme, blz 68-69| uitgever = Lannoo| plaats = Tielt| ISBN = 978 94 014 1 391 6| NUR = 780|bezochtdatum = 31/12/2014| bladzijdes = 236 blz| taal = nl}}</ref> Anderzijds stijgt de ongelijkheid in de Westerse landen sinds 1980. De stijging is vrijwel algemeen : Volgens de OESO is er enkel een stabilisatie in België, Frankrijk en Hongarije en een daling in Griekenland en Turkije.<ref>An Overwiew of Growing Income Inequalities in OECD Countries: Main Findings, verslag van de OESO, blz 24</ref> De Franse econoom[[Thomas Piketty]] geeft aan dat het mondiale kapitalisme automatisch leidt tot meer ongelijkheid. Het is de taak van de overheid om corrigerende maatregelen te treffen. [[Paul De Grauwe]] geeft aan dat deze correcties van de overheid echter niet ongelimiteerd kunnen getroffen worden : Zeze kunnen de efficiëntie van de werkende klasse beperken en te veel sociale correcties kunnen maatschappelijk als oneerlijk beschouwd worden. In dit geval spreekt men van ‘[[moral hazard]]’.<ref>{{Citeer boek| achternaam = De Grauwe| voornaam = Paul| datum = 2014| titel = De limieten van de markt : de slinger tussen overheid en kapitalisme, hoofdstuk 8| uitgever = Lannoo| plaats = Tielt| ISBN = 978 94 014 1 391 6| NUR = 780|bezochtdatum = 31/12/2014| bladzijdes = 236 blz| taal = nl}}</ref>