Dyneema: verschil tussen versies

De gemiddelde ketenlengte van de [[Molecuul|moleculen]] van de gebruikte PE is hoger dan een miljoen [[koolstof]]atomen. De ketens hebben nagenoeg geen zijtakken en worden gemaakt via het [[Zieglerproces]] (Hoge dichtheid Polyetheen of HDPE). De ketens rollen zich tijdens het stollen op tot kristallijne blokjes. Eind jaren zeventig lukte het de DSM-laboratoria om lange ketens polyetheen deels op te lossen in [[paraffine]]. Er ontstaat een soort [[gel]], waarbij de kristallijne vorm af en toe overgaat in een recht stuk. Men drukt de gel door [[spinkop]]pen en gaat het oplosmiddel verdampen terwijl men aan de vezel trekt. De lange moleculen zullen hierdoor af en toe een stukje afrollen. Dit gebeurt in de lengterichting van de vezel. Ruwweg ziet de structuur van een molecule er nu uit als kristallijne blokjes afgewisseld met stukjes rechte keten. Dit noemt men de "micro-SishDoner-Kebabkabab structuur". Doordat meer dan 95% van de moleculen in de lengterichting van de draad liggen, dragen ze nagenoeg allemaal bij aan de treksterkte; het kristallijne gehalte is rond de 85%. De kristalblokjes voorkomen dat de molecuulketens over elkaar schuiven.