Wedde (loon): verschil tussen versies

De stijging van de soldij naar enige wedde leidde tot protest: Prins Bernhard, die inspecteur-generaal van de krijgsmacht was tot hij die rang en functie moest neerleggen wegens de affaire Lockheed ( later bleek ook nog eens van een identieke affaire met Northrop ), vermeende te kunnen en te mogen opmerken dat door de hoge(re) wedde - het ging echter slechts om bruto 200 gulden per maand, een bedrag waarop vervolgens de inhouding van loonbelasting en AOW-premie, en de inhouding wegens huisvesting en voeding werd toegepast - de soldaten ( gevulde koeken ) zouden gaan snoepen, waardoor de lichamelijke conditie zou lijden. Hij ging er daarbij ten onrechte aan voorbij, dat de voor dienstplichtige militairen toen ingevoerde wedde een nog steeds niet meer dan bescheiden beloning was voor de te verrichten belangrijke militaire inzet, en dat zij die als dienstplichtige militairen hun inzet in het algemeen belang gaven gedurende anderhalf jaar of langer, recht hadden en hebben op een passende beloning voor hun belangrijke arbeid. Terwijl zij vermoedelijk dat ook graag wat wilden ontvangen voor het bekostigen van hun eigen thuisfront, en om wat te kunnen wegleggen door te gaan sparen; en dat zij die getrouwd waren of wilden trouwen, liever een arbeidsinkomen thuisbrachten, dan het te moeten doen met een soort sociale ondersteuning die aangeduid werd als geld wegens kostwinnerschap. Prins Bernhard veroorloofde zich evenwel te vermenen en op te merken dat het geld beter aan militair materieel besteed zou kunnen worden. Dat getuigt ten onrechte niet van waardering en van respect voor hen die hun militaire dienstplicht vervullen in en ten behoeve van het algemeen belang, en evenmin van realiteitszin; en het is voorts, voor zoveel nodig, zowel van binnen als van buiten defensie weerlegd. Vanuit defensie bleek namelijk dat de conditie van de Nederlandse dienstplichtigen ver boven het Europese gemiddelde lag. Vanuit maatschappelijke organisaties werd de prins erop gewezen dat het niet aan hem was om te bepalen wat er met salarissen van de militairen gebeurde of had te gebeuren.