Alexander Hamilton: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting Labels: Misbruikfilter: Kwebbelen Misbruikfilter: Leeghalen Misbruikfilter: Schuttingtaal Misbruikfilter: Experimenteren |
||
Regel 1:
{{Infobox ambtsbekleder
| naam =
| nationaliteit =
| afbeelding =
| onderschrift =
| g
Kort na de uitbraak van de
▲Kort na de uitbraak van de [[Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog|Onafhankelijkheidsoorlog]] voegde Hamilton en veel van zijn medestudenten zich bij de militie van de staat [[New York (staat)|New York]]. In zijn eigen tijd verdiepte hij zich in militaire geschiedenis en tactieken en hij maakte snel carrière. Samen met een aantal strijdmakkers veroverde hij een aantal kanonnen op de Britten en zodoende werd hun afdeling omgevormd tot een artillerieregiment, met Hamilton aan het hoofd in de rang van kapitein. In die hoedanigheid vocht hij mee in de [[Slag bij White Plains]] en de [[Slag bij Trenton]]. Vervolgens werd de jonge kapitein verschillende keren gevraagd om als assistent van verschillende generaals te dienen. Hamilton weigerde dit omdat hij dacht dat de snelste manier om carrière te maken was door glorie te verwerven op het slagveld. Toen de vraag kwam om generaal [[George Washington]] te assisteren in de rang van luitenant-kolonel, kon hij echter niet weigeren.
Als Washingtons persoonlijke assistent vervulde Hamilton een centrale positie. Hij correspondeerde met het [[Continental Congress|Congres]], gouverneurs, [[Continentaal Leger]] en invloedrijke tijdgenoten als [[John Laurens]] en [[Gilbert du Motier de la Fayette|Marquis de La Fayette]]. Hij stelde veel van de brieven en orders van generaal Washington op en gaf soms zelfs orders uit in naam van Washington onder zijn eigen handtekening. Toen duidelijk werd dat het einde van de oorlog naderde wilde Hamilton weer in actieve dienst gaan, omdat er anders weinig mogelijkheden voor militaire glorie zouden komen. Hij kreeg een reprimande van generaal Washington en gebruikte dat als excuus om na vier jaar op te stappen. In juli 1781 benoemde de generaal hem tot hoofd van een infanteriebataljon. Tijdens de beslissende [[Slag bij Yorktown (1781)|Slag bij Yorktown]] gaf hij leiding aan drie bataljons. Nadat de Britten zich hadden overgegeven en daarmee een einde was gekomen aan hun massale militaire aanwezigheid in [[Noord-Amerika]] trok Hamilton zich uit het leger terug.
Regel 36 ⟶ 14:
De staat [[New York (staat)|New York]] vaardigde Hamilton in 1782 af naar het [[Continental Congress|Continentaal Congres]]. Daar werd hij al direct een opponent van voorzitter [[Thomas Jefferson]]. Want Hamilton was een vurige voorstander van een federale overheid met een sterk centraal gezag, en Jefferson voelde daar niets voor. Hij zag dat als bedreiging voor de pas verworven vrijheid en beschuldigde Hamilton ervan, dat deze de onderdrukking van de vrijheid door de Engelse koning wilde vervangen door een onderdrukking van de vrijheid door een federale regering. Onder de [[Articles of Confederation]] had het Congres weinig macht. Voor de uitvoering van zijn (oorlogs)plannen was het grotendeels afhankelijk van de financiële welwillendheid van de individuele staten. Het Congres mocht geen belasting innen en het was daardoor niet goed in staat het [[Continentaal Leger]] structureel te steunen met voedsel, munitie en uitbetaling van lonen.
Een amendment van [[Thomas Burke (politicus)|Thomas Burke]] in februari 1781 op de Articles of
Intussen begonnen ontevreden soldaten steeds meer een bedreiging te vormen voor de stabiliteit in de jonge republiek. Een groep officieren ging in 1782 langs bij het Congres om achterstallig loon op te eisen. Verschillende Congresleden, onder wie [[Robert Morris (zakenman)|Robert Morris]] en [[Gouverneur Morris]], wilden de onvrede gebruiken om de staten tot meer financiële steun aan de
Hamilton stapte in juli 1783 op als lid van het Congres en keerde terug naar New York. Daar begon hij een eigen advocatenpraktijk. In 1784 richtte hij de [[Bank van New York]] op, die tot 2007 bestond. In 1786 werd hij afgevaardigd naar de [[Annapolisconventie]]. Deze bijeenkomst vormde de opstap tot de [[Constitutional Convention]] van 1787. Met [[James Madison]] en [[John Jay]] schreef hij de beroemd geworden artikelen over de Amerikaanse Grondwet, die gebundeld werden onder de naam de [[Federalist Papers]].
| |||