Ladislaus Posthumus: verschil tussen versies

Hoewel Ladislaus al bij zijn geboorte de wettelijke koning was, hadden de Bohemers en Hongaren [[Wladislaus van Varna|Ladislaus III van Polen]] uitgeroepen tot koning Wladislaus I. Helene Kotannerin, een hofdame, wist de heilige Stefanskroon echter te stelen en naar [[Wiener Neustadt]] te brengen zodat de jonge Ladislaus op [[15 mei]] [[1440]] kon worden gekroond. Voor zijn eigen veiligheid werd hij onder de hoede van keizer [[Keizer Frederik III (1415-1493)|Frederik III]], een familielid uit de Stiermarken-linie, geplaatst. Frederik hield hem echter als gevangene en regeerde zelf in Oostenrijk.

 

 

Vanaf [[1450]] werd bij de Oostenrijkse adel de druk om Ladislaus te bevrijden groter en in [[1452]] werd hij, onder leiding van Ulrich van Eyczing en [[Ulrich van Celje]] (Duits: Cilli), met geweld bevrijd. Ulrich van Celje nam de opvoeding van de jongen op zich en daarmee de facto ook het regentschap.

In [[1453]] werd Ladislaus op 13-jarige leeftijd in Bohemen zonder veel tegenstand tot koning gekroond. In Hongarije echter kreeg Ulrich van Celje het aan de stok met de [[Hunyadi]]'s. De belangrijkste reden was dat zij de strijd tegen de [[Ottomaanse Rijk|Ottomanen]] leidden terwijl Celje - en dus Ladislaus - daar weinig heil in zag en probeerde de landsverdediging te hinderen. Na de [[slag bij Belgrado|belegering van]] [[Belgrado]] werd Celje door [[Ladislaus Hunyadi]] vermoord en Ladislaus liet deze laatste na een showproces op [[16 maart]] [[1457]] onthoofden. De Hongaren waren hier zo woedend over dat de koning naar [[Praag]] vluchtte.

 

 

== Voorouders==