Henry David Thoreau: verschil tussen versies

In 1837 introduceerde Thoreaus zus hem bij Lucy Jackson Brown, de [[schoonzus]] van [[Ralph Waldo Emerson]]. Lucy's echtgenoot had haar met twee kinderen in de steek gelaten, en tussen haar en Thoreau ontstond een tedere vriendschap. Thoreau kwam vaak op bezoek en vermaakte haar en haar kinderen bij die gelegenheden met zijn solodansen, zijn fluitspel en conversatie.<ref>Zie [http://www.kouroo.info/kouroo/thumbnails/B/MrsLucyJacksonBrown.pdf website van Austin Meredith], een Thoreau-onderzoeker die aan de Brown University een databank over Thoreau aanlegde.</ref> Thoreau liet haar enkele van zijn teksten lezen en zij zag overeenkomsten met het werk van Emerson, wat haar ertoe bracht om een ontmoeting tussen beiden te regelen. De 34-jarige Emerson, die later Thoreaus vriend en [[mentor (opvoeding)|mentor]] werd, was op dat ogenblik goed op weg om de leider van de beweging der transcendentalisten te worden. Hij had reeds twee belangrijke literaire werken gepubliceerd: ''Nature'' en ''The American scholar'', terwijl Thoreau op zijn twintigste nog niets had gepubliceerd. Toch ontstond al snel een hechte vriendschap tussen beide mannen. Emerson introduceerde hem in een kring van schrijvers en andere intellectuelen die samen in 1836 de ''Transcendental Club'' oprichtten. Onder de initiatiefnemers bevond zich William Ellery Channing, die Thoreaus beste vriend zou worden, en die hem initieerde in het [[unitarisme (theologie)|unitarisme]] dat hij zelf aan Harvard doceerde. Thoreau leerde toen ook [[Margaret Fuller]], [[Amos Bronson Alcott]] en [[Jones Very]] kennen. Concord, eenThoreaus klein dorp waar Thoreau woondegeboortedorp, werd door de overkomst van Fuller, Alcott en Very het intellectuele centrum van het transcendentalisme. In deze periode - ruwweg tussen 1835 en 1860 - nam Thoreau samen met schrijvers als [[Walt Whitman]], Emerson en Hawthorne actief deel aan de "[[Amerikaanse Renaissance]]", een periode waarin veel van de Amerikaanse meesterwerken werden geschreven.