Duitse Brazilianen: verschil tussen versies

In de negentiende eeuw vond er een grote [[emigratie]] plaats van Europeanen naar diverse plaatsen in de wereld. Tussen 1816 en 1850 verlieten vijf miljoen mensen Europa en tussen 1850 en 1880 emigreerden er nog eens 22 miljoen. Tussen 18461878 en 1892 zeven miljoen. Tot 1932 emigreerdentenslotte 60ruim miljoen30 Europeanenmiljoen. Vele Duitsers, althans Duitstaligen, bevonden zich daaronder. Zij verlieten om politieke redenen de Duitse en Oostenrijkse staten, en Hongarije na de mislukte [[maartrevolutie|revolutie van 1848]]. Tussen 1878 en 1892 verlietenvertrok nogde eensgrootste zevenmassa miljoenin Duitsers15 hunjaar: land.zeven Namiljoen, denu jarenmeest 1870landarbeiders verlieten de meesteen Europeanenkleine Duitslandboeren, waarvan de meesten voor de [[Verenigde Staten]] kozen.

Duitse [[immigratie naar Brazilië]] was met enkele honderdduizenden klein vergeleken met het aantal dat naar de Verenigde Staten ging en ook vergeleken met de andere Europese emigranten zoals Portugezen, Spanjaarden en Italianen die zo'n 80% van de Braziliaanse immigranten uitmaakten. De Duitsers stonden op de vierde plaats maar zakten naar de vijfde plaats toen de Japanse immigratie toenam vanaf 1908.

Hoewel er dus niet zoveel Duitsers waren hadden ze toch een impactinvloed op het land, voornamelijk op de bevolking in hetde zuidelijke staten waar zij landbouwkolonies zuidenstichtten. De Duitsers kwamen al vanaf 1824 naar Brazilië, veel vroeger dan de Italianen, die pas rond 1875 massaal kwamen. De Duitse bevolking was dus al aan de tweede of derde generatie toe toen de anderen kwamen en de Duitse vrouwen lekenkregen vruchtbaardermet dangemiddeld deacht Braziliaanse,tot daarelf kinderen er meer of hielden ze gemiddeldin achtgroter totaantal elfin kinderenleven kregendan de Braziliaanse.

Reeds in 1818 vestigden zich de eerste families in [[Ilhéus]] en een jaar later in [[São Jorge (Rio Grande do Sul)|São Jorge]]. Een aantal Duitsers kwam om in het leger te gaan nadat het land in 1822 onafhankelijk werd van [[Portugal]]. Echter was [[São Leopoldo]] de eerste grote nederzetting in 1824. In het zuiden van Brazilië woonden op dat moment heel weinig mensen. De meeste mensen woonden aan de kust en het binnenland was dunbevolkt. De regering zag kolonisatie van dit gebied als een zwaktezaak van nationaal strategisch belang omdat hetvanuit gebiedUruguay en Argentinië kolonisten binnenkwamen en hun landen van afkomst controle konden zougaan kunnenuitoefenen, veroverdmogelijk wordengevolgd door buurlandenannexatie.

Wegens de recentemet geweld bevochten onafhankelijkheid van het moederland Portugal waren Portugese immigranten uitlange dentijd bozeonwelkom. DeIn gebiedendeze intijd hetleden laterede Duitslandzuid-westelijke ledenDuitse staten onder de (nasleep van de) [[Napoleontische oorlogen]],. armoedeArmoede en overbevolking waardoorbrachten velen bereid warentot teemigratie, naar oostelijke delen van Europa en naar Amerika en emigrerenAustralië. Bovendien moedigde de Braziliaanse keizerin [[Leopoldine van Oostenrijk|Leopoldine]], van Oostenrijkse afkomst, de Duitsedeze immigratie aan. Dedoor de regering bood de nieuwelingen land aan dat zete kondenlaten bewerkenbieden. Na de stichting van [[Novo Hamburgo]] volgden later ook [[Blumenau (gemeente)|Blumenau]] en [[Joinville (Brazilië)|Joinville]]. In 1861 werd [[Pomerode]] gesticht door inwijkelingen van [[Pommeren (streek)|Pommeren]]., een plaats Ditdie wordt gezien als de ''meest Duitse stad van het land'' met 90% Duitse Brazilianen en; het merendeel van de inwoners is er tweetalig. De Duitse 'kolonies' onderscheiden zich nog steeds in hun uiterlijk en rijkdom. De laatste halve eeuw trokken veel Duitse Brazilianen naar de grote steden om daar op te gaan in de Braziliaanse massa.

Aangezien Duits geen Romaanse taal is, zoals het Spaans, het Portugees en het Italiaans, heeft het de tand des tijdsassimilatie beter doorstaan dan die andere talen, waarvangesproken dedoor immigranten die makkelijker Portugees leerden. Duits is de tweede taal van Brazilië al loopt het aantal ooksprekers terug. In 1940 zou ongeveer de helft van de Duitse Brazilianen nog steeds het Duits als moedertaal hebben. De lutherse Brazilianen hebben hun taal het best bewaard door onderling te huwen en door [[Hoogduits]] als kerktaal te handhaven. De katholieken vermengden zich eerder en meer met Brazilianen.