Italië op het Eurovisiesongfestival: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 77:
Begin jaren zestig boekte Italië op het Eurovisiesongfestival enkele onopvallende resultaten. [[Renato Rascel]] eindigde in [[Eurovisiesongfestival 1960|1960]] op de achtste plaats, terwijl [[Betty Curtis]] in [[Eurovisiesongfestival 1961|1961]] evenmin kon meestrijden voor de zege. In [[Eurovisiesongfestival 1962|1962]] trad Italië vervolgens aan met het lied ''Addio, addio'', dat het San Remo-festival had gewonnen in de uitvoeringen van [[Domenico Modugno]] en [[Claudio Villa]]. Hoewel Modugno het lied gecomponeerd had, werd Villa door de RAI verkozen om ermee naar [[Luxemburg (stad)|Luxemburg]] te gaan. Hij eindigde er met drie punten op de negende plaats. Meer succes hadden de Italianen weer in [[Eurovisiesongfestival 1963|1963]], dankzij [[Emilio Pericoli]]. Deze uit [[Romagna]] afkomstige zanger had al enig internationaal succes verworven met een cover van ''Al di là'', de Italiaanse inzending uit 1961, en sleepte op het songfestival de derde plaats binnen met het lied ''Uno per tutte''. Hij kwam slechts vijf punten tekort om te winnen.
 
In [[Eurovisiesongfestival 1964|1964]] stuurde Italië [[Gigliola Cinquetti]] naar het Eurovisiesongfestival. Cinquetti, pas 16 jaar oud, trad in [[Kopenhagen]] aan met het lied ''[[Non ho l'età]]'', waarmee ze een maand eerder het San Remo-festival had gewonnen. De inzending bracht veel teweeg in de zaal; waar het songfestivalpubliek van oudsher ingetogen en met een beleefd applaus reageerde op de voorbijkomende liedjes, barstte er na het optreden van Italië een daverende ovatie los met aanhoudend gejuich. Cinquetti mocht zelfs nog even terugkeren op het podium om een tweede buiging te maken, en er bestond geen twijfel over dat Italië voor het eerst het songfestival zou gaan winnen. De puntentelling kende weinig spanning: de Italianen kregen van acht landen het maximumaantal punten en stonden gedurende de hele stemming bovenaan het scorebord. Uiteindelijk won Italië het songfestival met bijna drie keer zoveel punten als de nummer 2, tot op heden een unicum dat met het huidige puntensysteem waarschijnlijk nooit meer zal worden geëvenaard. Na het songfestival groeide ''Non ho l'età'' uit tot een groot succes in de Europese hitparades. Cinquetti nam het lied ook op in ander talen, waaronder het [[Spaans]], het [[Duits]] en het [[JapaneesJapans]]. Van de Italiaanse winst op het songfestival van 1964 zijn zover bekend geen volledige televisieopnames bewaard gebleven; de originele opnameband van de show ging waarschijnlijk begin jaren zeventig verloren bij een brand in het gebouw van de Deense omroep [[Danmarks Radio|DR]].
 
[[Bestand:Eurovision_Song_Contest_1965_-_Bobby_Solo.jpg|thumb|[[Bobby Solo]] op het songfestival van [[Eurovisiesongfestival 1965|1965]] in [[Napels (stad)|Napels]]]]