Mauritius (land): verschil tussen versies

Tot de '''Republiek Mauritius''' behoren de eilanden Mauritius, [[Rodrigues (eiland)|Rodrigues]] (109 km²), [[Agalega-eilanden]] en de [[Cargados Carajos]] (St. Brandon), die binnen het Britse Gemenebest ook wel de ''Lesser Dependencies'' genoemd worden en met elkaarsamen slechts 71 km² groot zijn.

De hoofdstad is Port Louis, dat in [[1735]] door de Fransen gestichtwerd wasgesticht en wellichtdat degenoemd naamwerd kreeg vannaar de Franse koning [[Lodewijk XV van Frankrijk|koning Lodewijk XV]].

Het eiland bleef dus onbewoond, tot het in 1598 op beperkte schaal gekoloniseerd werd door Nederlandse zeelieden onder leiding van [[Wybrand van Warwijck]]. Hij noemde het naar de toenmalige [[stadhouder]] [[Maurits van Oranje|Maurits graaf van Nassau]], de latere [[prins van Oranje]]. De Nederlanders ontdekten de unieke inheemse [[dodo]], een loopvogel, ook wel ''walgvogel'' genoemd. In de zeventiende eeuw is de dodo, die gemakkelijk te vangen was, uitgestorven. Er resten alleen tekeningen en delen van het skelet van het dier. Ook de reuzenschildpad en het [[ebbenhout]] zijn van het eiland verdwenen.

Het eiland werd vanaf 1638 als tussenstation gebruikt, toen het fort Frederik Hendrik was gebouwd, maar echte kolonisatie van [[Nederlands-Mauritius]] wilde niet erg vlotten. Jaarlijks kwam een schip met een aflossing van de manschappen en nieuwe voorraad aan. [[Simon van der Stel]] ontwikkelde met succes de [[suikerriet|suikerteelt]]; nog altijd vormt de export van [[sucrose|suiker]] een zeer belangrijke bron van inkomsten voor het eiland. Verder werden de geitgeiten, apen, ratten, honden en herten binnengebracht,. wantTot dan kwamen op het eiland kwamen geen [[zoogdieren]] voor, (behalve vleermuizen).

In [[1695]] werd het eiland zwaar getroffen door een orkaan die de toch al wankele economie van de kolonie deed ineenstorten. De VOC zag er niet veel heil in opnieuw in het eiland te investeren.<br>

Nadat de Nederlanders in 1710 naar [[Kaap de Goede Hoop]] waren verhuisd, omdat dat beter op de route naar Indië lag, werd Mauritius in 1721 gekoloniseerd door de Fransen, die het verlaten eiland wel handig vonden liggen op hun route naar het Verre Oosten. Zij noemden het eiland [[Île de France (Mauritius)|Isle de France]]. De eerste Franse missie naar het eiland werd aangevoerd door Guillaume Dufresne d'Arsel. De Fransen haalden slaven uit Madagaskar en van het Afrikaanse vasteland om de suikerrietplantages te bewerken. In 1768 verbleef [[Jacques-Henri Bernardin de Saint-Pierre]] op het eiland, die in [[1787]] [[Paul et Virginie]] publiceerde, een tropische idylle die zich afspeelt op het eiland.

In 1810 werd het door de Britten veroverd, voornamelijk omdat het door kapers in Franse dienst werd gebruikt tegen Britse schepen. De Britten doopten op hun beurt het eiland om tot 'Mauritius' ([[Brits-Mauritius]]) en gaven er het predicaat '[[Kroonkolonie]]' aan. Het eiland werd in 1814 bij de [[Vrede van Parijs (1814)|Vrede van Parijs]] officieel ingelijfd bij het [[Verenigd Koninkrijk|Groot-Brittannië]]. In 1835 schaften de Britten de slavernij af en, zoals in veel andere van hun koloniën, rekruteerden zij, vooral uit [[Brits-Indië]] maar ook uit Maleisië en China, grote aantallen contractarbeiders ('[[koelie]]s') ter vervanging van de slaven. Pas in 1968 verkreeg [[Mauritius (1968-1992)|Mauritius]] onafhankelijkheid, hoewel het binnen het [[Gemenebest van Naties]] bleef en de Britse koningin [[Elizabeth II van het Verenigd Koninkrijk|Elizabeth II]] als staatshoofd behield. Op 12 maart 1992 werd het land een parlementaire republiek.

* Plaatsen: [[Port Louis]], [[Curepipe]], [[Vacoas-Phoenix]], [[Beau Bassin-Rose Hill]], [[Quatre Bornes]]