Kulturkampf: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Robotgeholpen doorverwijzing: Hessen-Darmstadt - Koppeling(en) gewijzigd naar Groothertogdom Hessen |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 2:
[[Bestand:Pius ix.jpg|thumb|Paus Pius IX (ca. 1878)]]
[[Bestand:Leo XIII..jpg|thumb|Paus Leo XIII (ca. 1898)]]
De '''Kulturkampf''' was de strijd die de overheid van het pas opgerichte [[Duitse Rijk]] onder [[Otto von Bismarck]] van 1872 tot 1879 voerde tegen de [[Rooms-katholieke Kerk|Katholieke Kerk]] (voornamelijk in [[Pruisen]], in mindere mate ook in [[Baden (land)|Baden]], [[Groothertogdom Hessen|Hessen-Darmstadt]] en [[Koninkrijk Saksen|Saksen]]). De term werd ingevoerd door Rudolf Virchow, een Pruisisch afgevaardigde, omdat het in zijn ogen een strijd was tussen de 'moderne beschaving' en het [[obscurantisme]].
== Achtergrond ==
De [[protestantisme|protestant]] Bismarck, die afkomstig uit Pruisen was, wantrouwde de katholieke '[[Deutsche Zentrumspartei
== Geschiedenis ==
De eerste maatregel ging van start in 1871 toen de katholieke afdeling van het Pruisische ministerie van Eredienst werd opgeheven. In 1873 werd het katholieken verboden om voor de Kerk te trouwen. Alleen het [[burgerlijk huwelijk]] gold als geldig voor de wet. Ook werden weerspannige priesters en bisschoppen gevangengenomen of het land uitgezet. In juli 1872 werden de [[jezuïeten]] uit Pruisen verbannen. Later werden ook andere kloosterorden opgeheven en eveneens het land uitgezet. In 1873 werden de Mei-wetten uitgevaardigd, hetgeen een hoogtepunt in de strijd tegen de Katholieke Kerk betekende. Kandidaat-priesters werden verplicht om voor een periode van ten minste drie jaar aan een Duitse universiteit te studeren. In 1874 was het Pruisisch gezantschap bij de H. Stoel opgeheven. De politieke leiders (vooral Windthorst) en de kerkleiders (vooral het episcopaat, met voorop [[Mieczysław Halka Ledóchowski|Mgr. Ledóchowski]] van Posen-Gnesen en [[Paul Melchers|Mgr. Melchers]] van Keulen) boden veel weerstand tegen Bismarcks maatregelen, maar Bismarck sloeg hard terug met boetes, gevangenisstraffen en ontheffing van het geestelijk ambt. In 1877 waren er van de twaalf bisschopszetels in Pruisen nog slechts vier bezet. In 1875 escaleerde de Kulturkampf nogmaals toen paus [[Paus Pius IX|Pius IX]], die een rechtlijnige koers voer, de [[anti-katholiek]]e wetten van Bismarck ongeldig verklaarde en niet bindend voor de Duitse katholieken. Bismarck had aangekondigd dat hij deze strijd tot het bittere eind zou aanhouden ("Wij gaan niet naar [[Investituurstrijd|Canossa]]!") maar moest ervaren dat men in politieke kringen vond dat hij te ver ging.
[[Bestand:Leo XIII.gif|thumb|left|Spotprent van Leo XIII en Bismarck, (Pontifex: „Nun bitte, genieren Sie sich nicht!“,
|