Franse marine: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Middeleeuwen: link |
links |
||
Regel 20:
==De huidige Franse Marine==
[[Bestand:Port militaire de Toulon.jpg|
Op dit moment is admiraal [[Bernard Rogel]] opperbevelhebber.
De [[MN Charles de Gaulle|Charles de Gaulle]] is het enige vliegdekschip van de Franse marine. Volgens Franse marinedoctrine heeft de Franse marine er twee in dienst. Oorspronkelijk was het plan een conventioneel aangedreven vliegdekschip naar het ontwerp van de Britse [[Queen Elizabeth-klasse]] te bouwen, maar financiële problemen zorgden ervoor dat het plan in 2013 geschrapt werd.
De Franse marine is verdeeld in vijf onderdelen:
Regel 30:
* De ''[[Forces Sous-marines]]'', strategische nucleaire onderzeebootvloot
* De ''[[Aviation Navale]]'', marine luchtvaartdienst, zowel op het land als op zee gestationeerd
* De ''[[Fusiliers de Marine]]'', voor de beveiliging van maritieme installaties op het land en de ''[[Commandos de Marine]]'', voor [[amfibische oorlogvoering|amfibische operaties]], worden samen [[FORFUSCO]] genoemd
* De ''[[Gendarmerie Navale]]'', politietaken en kustwacht
==Geschiedenis==
[[Bestand:BattleofSluys.jpeg|
De Franse marine werd ook wel ''La Royale'' genoemd. De reden daarvoor is niet bekend. Het kan zijn vanwege de connectie met de Franse monarchie, of het was vanwege de locatie van het hoofdkwartier: ''Rue Royale'' in [[Parijs]]. De marine gebruikte de koninklijke titels niet zoals andere Europese marines, zoals de Britse ''[[Royal Navy]]'', deden door scheepsnamen met HMS te beginnen (''His/Her Majesty's Ship''.
===Middeleeuwen===
De geschiedenis van de Franse marine gaat terug tot de [[Middeleeuwen]], toen zij werd verslagen door de Engelsen bij [[Slag bij Sluis (1340)|Slag bij Sluis]] en zij met de hulp van [[Kroon van Castilië|Castilië]]de Engelsen versloeg bij [[La Rochelle (Charente-Maritime)|La Rochelle]].
De marine werd een samenhangend instrument van macht rond de 17e eeuw onder [[Lodewijk XIV]]. Onder toezicht van de 'Zonnekoning' was de Franse marine goed gefinancierd en uitgerust. Ze behaalden vele vroege successen in de [[Negenjarige Oorlog (1688-1697)|Negenjarige Oorlog]] tegen de ''[[Royal Navy]]'' en de [[Koninklijke Marine|Nederlandse marine]]. Financiële problemen echter dwongen de marine terug naar de haven waardoor de Engelsen en Nederlanders het initiatief terugkregen. Vóór de Negenjarige Oorlog, in de [[Hollandse Oorlog|Nederlands-Franse Oorlog]], wist zij een belangrijke zege te behalen op een gecombineerde Spaans-Nederlandse vloot bij de [[Slag om Palermo]] ([[1676]]).
===18e eeuw===
[[Bestand:Battle martinique 1779 img 9388.jpg|
De achttiende eeuw zag het begin van dominantie van de ''Royal Navy'', welke een aantal grote overwinningen behaalde op de Fransen. Toch bleven de Fransen successen behalen, zoals in de Atlantische campagnes, geleid door [[Toussaint-Guillaume Picquet de la Motte|Picquet de la Motte]]. In 1766 leidde [[Louis Antoine de Bougainville|de Bougainville]] de eerste Franse tocht rond de wereld.
Tijdens de [[Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog]] vervulde de Franse marine een beslissende rol door de Amerikanen te steunen. De Franse marine was de grootste zeemacht die de Britten bevocht, met de hulp van de Continentale en Amerikaanse staatsmarines en Amerikaanse kapers. Een indrukwekkende prestatie was dat de Fransen, onder [[François Joseph Paul de Grasse|de Grasse]], een Engelse vloot versloegen bij de [[Slag om Chesapeake]] in [[1781]], waardoor de Frans-Amerikaanse troepen de [[Slag bij Yorktown (1781)|Slag bij Yorktown]], die ook gaande was, wonnen.
Regel 50:
In India leidde [[Pierre André de Suffren de Saint Tropez|Suffren]] indrukwekkende campagnes tegen de Britten (1770-1780) waardoor ze het overwicht kregen tegen viceadmiraal [[Sir Edward Hughes]].
De [[Franse Revolutie]] betekende de dood van vele nobele zeelieden, waaronder [[Charles Hector d'Estaing|Charles d'Estaing]]. Pogingen om de marine onder [[Napoleon Bobaparte]] tot een sterke strijdmacht te maken, werden tenietgedaan door de dood van [[Louis-René Levassor de Latouche Tréville|Latouche Tréville]] en de [[Zeeslag bij Trafalgar|Slag bij Trafalgar]] in [[1805]], waarbij de Britten een gecombineerde Frans-Spaanse vloot
De enige Franse zege onder Napoleon tegen de Britten was de [[Slag bij Grand Port]] nabij [[Mauritius (land)|Mauritius]], gewonnen door admiraal [[Guy-Victor Duperré|Duperré]].
Regel 56:
===19e-eeuwse wederopstanding===
====Technische innovaties====
[[Bestand:Prise de Saint-Jean d Ulloa en 1838 lors de l expedition Baudin.jpg|
In de negentiende eeuw krabbelde de marine weer op en werd ze naar grootte de tweede zeemacht van de wereld, na de Britse ''[[Royal Navy]]''. De marine voerde een succesvolle blokkade van [[Mexico (land)|Mexico]] uit tijdens de [[Gebakoorlog]] van [[1884]] en vaagde de Chinese marine weg in de [[Slag bij Foochow]]. Ze diende ook als perfecte verbinding binnen het steeds groter wordende Franse Rijk. De Franse marine, gretig om de strijd met de Britten aan te gaan, nam een leidende rol in verschillende velden van de ontwikkeling van oorlogsschepen met de introductie van nieuwe technologieën.
* Frankrijk leidde de ontwikkeling van
* ''[[Le Napoléon]]'' was het eerste
* ''[[La Gloire]]'' de eerste zeegaande ''[[Ironclad (schip)|ironclad]]'' in [[1853]]
* In [[1863]] liet de Franse marine de ''[[Plongeur]]'' te water, 's werelds eerste mechanisch voortgestuwde onderzeeboot
* In [[1876]] was de ''[[Redoutable]]'' 's werelds eerste oorlogsschip met een volledig stalen romp
De Franse marine werd ook een fervent voorstander van de ''[[Jeune École]]''-doctrine, wat vroeg om kleine, maar sterke oorlogsschepen met krachtige
Die conceptuele en technologische voorsprong bleek aantrekkelijk voor het industrialiserende [[Japan]]. De Franse ingenieur [[Emile Bertin]] werd uitgenodigd voor vier jaar, om een compleet nieuwe vloot voor de [[Keizerlijke Japanse Marine]] te ontwerpen, wat leidde tot haar succes in de [[Eerste Chinees-Japanse Oorlog]] in [[1894]].
Regel 73:
====Het eerste vliegdekschip====
[[Bestand:CaudronLaFoudre.jpg|
De uitvinding van het [[watervliegtuig]] in 1910, met de Franse ''[[Le Canard]]'', leidde tot de eerste ontwikkelingen voor een schip dat vliegtuigen mee kon nemen welke uitgerust waren met drijvers. In [[1911]] kwam de eerste watervliegtuig-carrier in Franse dienst, de ''[[La Foudre (schip)|La Foudre]]''. Ze vervoerde vliegtuigen met drijvers in hangars onder het hoofddek, vanwaar ze met een kraan te water werden gelaten. ''La Foudre'' werd verder aangepast in november 1913 met een vlak dek van 10 meter voor het lanceren van de vliegtuigen.
Regel 79:
Elke zeevloot bestaat uit een scala aan schepen van verschillende groottes en geen enkele vloot heeft de middelen om elk schip het beste te maken in die klasse. Desondanks streven verschillende landen ernaar om in een bepaalde klasse uit te blinken. Tussen de wereldoorlogen was de Franse vloot opzienbarend door het bouwen van kleine aantallen schepen die "over the top" waren, in vergelijking tot andere vloten.
De Fransen besloten bijvoorbeeld "super[[torpedobootjager]]s" te bouwen die tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] voor [[lichte
De Fransen wilden of konden echter niet in elke klasse het beste schip hebben. Toen de Duitsers kwamen met de zogenaamde [[Vestzakslagschip|vestzakslagschepen]] antwoordden de Fransen met een klasse van twee schepen van het ''[[Dunkerque-klasse]]''-type, met
====Tweede Wereldoorlog====
[[Bestand:Croiseur de bataille Strasbourg 03-07-1940.jpg|
Aan het begin van de oorlog participeerde de Franse marine in een aantal operaties tegen de [[asmogendheden]], door te patrouilleren op de [[Atlantische Oceaan]] en het bombarderen van [[Genua (stad)|Genua]]. De Franse overgave veranderde dit drastisch: de Franse vloot trok zich onmiddellijk terug uit de gevechten.
De Britten zagen de Franse vloot nog altijd als potentieel gevaarlijk. De Fransen konden namelijk de kant van Duitsland kiezen, of, waarschijnlijker, de Duitse ''[[Kriegsmarine]]'' zou ze in handen krijgen. Het was essentieel dat ze buiten dienst gesteld werden. Enkele schepen lagen in havens die door de Britten gecontroleerd werden in Engeland of [[Geschiedenis van modern Egypte#Britse_bezetting_.281882-1952.29|Egypte]] en deze werden overtuigd dat ze zich aan moesten sluiten bij de [[Geallieerden (Tweede Wereldoorlog)|geallieerden]] als [[Vrije Fransen|Vrije Franse]] schepen of werden ontmanteld.
Het merendeel van de vloot echter, lag in [[Dakar]] of [[Mers-el-Kébir]]. De ''Royal Navy'' stelde een [[ultimatum]], maar toen onderhandelingen onmogelijk bleken openden ze het vuur en kelderden en beschadigden een groot deel van de Franse vloot ([[Operation Catapult]]) op [[3 juli]] 1940. Dit resulteerde in verzuurde Engels-Franse relaties, die de hele oorlog en ook erna zouden blijven bestaan.
In november 1942 trokken de geallieerden [[Franse-koloniale Rijk|Frans Noord-Afrika]] binnen. Als tegenactie bezetten de Duitsers [[Vichy-Frankrijk]] ([[Case Anton]]), inclusief de Franse marinebasis [[Toulon]], waar het grootste deel van de overgebleven Franse vloot lag. Dit was een belangrijk Duits doel. Troepen onder [[Schutzstaffel|SS]]-commando kregen opdracht om ze te veroveren (Operation ''Lila''). De Franse marineleiding was verdeeld over hun reactie: admiraal [[Jean de Laborde]], commandant van de ''Forces de Haute Mer'', pleitte ervoor om uit te varen en de geallieerde invasievloot te onderscheppen, terwijl anderen, zoals admiraal [[Gabriel Auphan]], voorstander waren voor aansluiting bij de geallieerden. Op enkele oorlogsschepen ontstond een spontane demonstratie voor het aansluiten bij de geallieerden met de leus ''"Vive de Gaulle! Appareillage!"''
De orders van de Franse commandanten om de schepen te verwoesten in het geval de Duitsers ze wilden overnemen werd versterkt en dit gebeurde ook, ondanks de aanwezigheid van Duitse troepen. Geen enkel schip dat werd buitgemaakt kon gerepareerd worden. Enkele schepen, waarvan de onderzeeboot ''[[Casabianca (onderzeeboot )|Casabianca]]'' een van de belangrijkste was, vluchtten uit Toulon en sloten zich aan bij de geallieerden.
| |||