Adriaan Ditvoorst: verschil tussen versies

Ditvoorst had ongelofelijk veel talent in het bedenken van sobere suggestieve scènes: prachtig is de scène waarin de hoofdpersoon een platenwinkel binnenloopt en per se een bepaalde plaat wil kopen. Hij koopt de plaat, ze hem op de platenspeler en het blijkt een plaat met oorlogsgeluiden te zijn. Met een bijna orgastisch genoegen luistert hij naar de oorlogsgeluiden.

De slotscène is misschien wel en van de beste zelfmoordscènes ooit gefilmd: de hoofdpersoon schiet zonder een spier te verstrekken de huisbaas en zijn vriendin neer. Hij legt heel rustig het pistool op het nachtkastje neer en loopt kalm, bewust, voorbereid en emotieloos naar het raam toe. Hij doet het raam open en stapt rustig naar buiten. We horen geen enkele schreeuw. Dit werd prachtig gefilmd: de camera staat van achteren en de kamer is donker, als de persoon het raam open doet komt er een gigantisch fel wit licht binnen: de persoon stapt een andere wereld van wit licht binnen en verdwijnt uit beeld.