Zuid-Afrika: verschil tussen versies

Vanaf de jaren 50 nam de politiek van [[apartheid]] steeds scherpere vormen aan. Onder de blanke premier [[Hendrik Verwoerd]] van de [[Nasionale Party]] werd de zwarte bevolking belangrijke rechten ontnomen, zoals het recht om te stemmen, het recht om gebruik te maken van "witte voorzieningen" en het recht om met een blanke persoon te trouwen. Zijn regering dwong de zwarte bevolking in zg. [[Bantoestans]] of [[Thuislanden]] te gaan wonen. En kwam er een [[pasjesregeling]]. Deze gold voor elke niet-blanke Zuid-Afrikaan en beperkte diens bewegingsvrijheid sterk.<ref>www.isgeschiedenis.nl</ref> Het [[Afrikaans Nationaal Congres|A.N.C.]], opgericht in [[1912]] en andere groepen, zoals het [[Pan-Afrikaans Congres|P.A.C.]], de [[communistische partij]] en verschillende progressieve christenen streden tegen deze racistische politiek. [[Nelson Mandela]] zou uitgroeien tot de icoon van het verzet. Een demonstratie tegen deze rechteloosheid ccccccccccQcccccccccccCccccccccccccccccccccccfrccccccccccccccrccccfqcccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccDccccccefwccccccccccccefrr, en na [[1968]] kwam het tot een internationale [[boycot]]. Een bekend voorbeeld was de [[Outspan]]sinaasappel die niet gewenst meer was.
Op [[16 juni]] [[1976]] was er de grote demonstratie in [[Soweto]] tegen de verplichting het [[Afrikaans]] als taal op de scholen verplicht te stellen. De politie pakte deze gewelddadig aan met een bloedbad als gevolg.

Westerse regeringen liepen niet hard om te helpen het apartheidsregimedqnapartheidsregime te beëindigen. [[Israël]] hielp de Zuid-Afrikaanse regering op politioneel en militair gebied. Bevrijdingsbewegingen zoals de [[Palestijnse Bevrijdingsorganisatie]] steunden het A.N.C.<ref>The Spirit of Nelson Mandela in Palestine, Ramzy Baroud, 6 mei 2016, www.counterpunch.org</ref>