Willebrord Snel van Royen: verschil tussen versies

In zijn boek de ''Tiphys batavus'' uit 1624 bestudeerde Snellius de [[navigatie]] op zee. Het werk bestaat uit een theoretisch wiskundig gedeelte, waarin hij onder andere de [[loxodroom]] bestudeerd, en een tweede deel dat zich bezig houdt met praktische toepassingen.

 

In [[1621]] herontdekte hij de [[wet van Snellius]], een [[wet (wetenschap)|natuurwet]] uit de [[optica]] die aangeeft hoe [[straling|lichtstralen]] gebroken worden op de overgang van het ene [[medium (natuurkunde)|medium]] naar het andere, bijvoorbeeld van [[lucht]] naar [[water]]. De wet van Snellius is de basis van de [[Geometrische optica|meetkundige optica]]. Hij publiceerde dit resultaat echter niet. Pas in 1703 raakte dit bekend toen [[Christiaan Huygens]] Snellius' resultaten in zijn ''Dioptrica'' publiceerde. Er is nog wel een manuscript bewaard gebleven waarin Snellius een eerste schets geeft voor een geplande verhandeling over de optica. Dit manuscript wordt bewaard in de universiteitsbibliotheek van de [[Universiteit van Amsterdam]].