Willebrord Snel van Royen: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
JRB-Europe (overleg | bijdragen)
→‎Wiskunde: Vertalingen
JRB-Europe (overleg | bijdragen)
Regel 52:
In [[1621]] herontdekte hij de [[wet van Snellius]], een [[wet (wetenschap)|natuurwet]] uit de [[optica]] die aangeeft hoe [[straling|lichtstralen]] gebroken worden op de overgang van het ene [[medium (natuurkunde)|medium]] naar het andere, bijvoorbeeld van [[lucht]] naar [[water]]. De wet van Snellius is de basis van de [[Geometrische optica|meetkundige optica]]. Hij publiceerde dit resultaat echter niet. Pas in 1703 raakte dit bekend toen [[Christiaan Huygens]] Snellius' resultaten in zijn ''Dioptrica'' publiceerde. Er is nog wel een manuscript bewaard gebleven waarin Snellius een eerste schets geeft voor een geplande verhandeling over de optica. Dit manuscript wordt bewaard in de universiteitsbibliotheek van de [[Universiteit van Amsterdam]].
 
Onafhankelijk van hem herontdekte en publiceerde de in Holland levende Fransman [[René Descartes|Descartes]] deze wet in zijn ''[[Verhandeling over de methode|Discours de la Méthode]]'', [[1637]]. Pas veel later bleek dat de Engelsman [[Thomas Harriot]] de herontdekking voorvan deze wet reeds voor 1601<ref>{{aut|Eugene Hecht}}: Optics (fourth edition). 4.4.1. The Law of Refraction (p. 101)</ref> of in 1602<ref>{{en}}[http://www-rohan.sdsu.edu/~aty/explain/optics/discovery.html Discovery of the Law of Refraction]</ref> deed op basis van niet gepubliceerde experimenten in voorgaande jaren. Ook de 10e eeuwse, in [[Kalifaat van de Abbasiden|Bagdad]] levende, [[Perzië|Perzische]] geleerde [[Ibn Sahl]] was in 984 al bekend met deze wet. Alle vier de genoemde heren maakten bij hun herontdekking waarschijnlijk in belangrijke mate gebruik van later verloren gegane [[Hellenisme|Hellenistische]] geschriften uit de 3e en de 2e eeuw voor Christus.
 
== Nagedachtenis ==