Geschiedenis van de Belgische spoorwegen: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →‎De spoorwegen worden volwassen: Onvoltooid verleden tijd.
Van der Hoorn (overleg | bijdragen)
Regel 50:
 
=== De spoorwegen worden volwassen ===
Na de historische dag in 1835 volgden vele Europese landen het Belgische voorbeeld. België bleef echter nog lange tijd een pionier in het spoorweggebeuren. Het net breidde zeer snel uit ennen in 1843 telde België reeds 559 km spoor: de noord-zuidas [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]]-Brussel-[[Bergen (België)|Bergen]], de oost-westas Oostende-[[Brugge]]- [[Gent]]-[[Leuven]]-[[Luik (stad)|Luik]]-[[Aken (stad)|Aken]] en twee aftakkingen (Gent-[[Kortrijk]]-[[Doornik]] en [['s-Gravenbrakel]]-[[Charleroi]]-[[Namen (stad)|Namen]]).
 
In dat jaar begon ook de zoektocht naar privé-investeerders om het net uit te breiden. Dat werd een succes. In 1870 overtroffen de privémaatschappijen met hun 2.300 kilometer sporen het staatsbedrijf ''Chemins de fer de l'Etat Belge'' (860 km). Hierna was er tendens naar nationalisering. Zo baatte het staatsbedrijf in 1912 zo'n 5.000 km spoor uit, de privémaatschappijen nog maar 300 km.