Manuel Quezon: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
HanhilBot (overleg | bijdragen)
k linkfix
k Sp.
Regel 128:
Om de [[Economie van de Filipijnen|Filipijnse economie]] goed voor te bereiden op de naderende Filipijnse onafhankelijkheid nam Quezon maatregelen op drie verschillende gebieden. Ten eerste deed hij pogingen om de Tydings-McDuffy Law te laten amenderen. In die wet waren ongunstige en eenzijdige [[Douanerechten|invoerrechten]] en quota voor Filipijnse exportproducten naar de VS vastgelegd, vanaf het moment dat de Filipijnen onafhankelijk zouden worden. Omdat de Amerikaanse afzetmarkt voor Filipijnse exportproducten verreweg de belangrijkste was, zou dit ernstige gevolgen voor de Filipijnse economie hebben. Quezon zond in 1939 Sergio Osmeña naar de VS om daar deze zaak te bepleiten. Uiteindelijk werden er enkele verbeteringen doorgevoerd.
 
Daarnaast nam de regering Quezon maatregelen om de Filipijnse economie zelf te versterken en stimuleren. De belangrijke Filipijnse landbouwsector werd gestimuleerd om een grotere diversiteit aan producten te produceren en zo minder afhankelijk te zijn van producten als suiker, [[kopra]], tabak en [[abaca]]. Daarnaast werden maatregelen genomen om de Filipijnen te industrialiseren. Zo werd geprobeerd om de energieproductie te vergroten en werd geïnvesteerd in de verbetering van de infrastuctuurinfrastructuur. Er waren in die tijd heel weinig wegen in de Filipijnen. Met name op Mindanao, waar de overheid grote onontgonnen gebieden wilde laten koloniseren, was het binnenland nog een groot onontgonnen [[regenwoud]]. Ondanks het feit dat het aantal kilometer goede verharde weg door de investeringen tussen 1936 en 1941 bijna verdrievoudigde, bleef de capaciteit echter ver achter bij de behoefte.
 
Als laatste moest de Filipijnse economie zelfvoorzienender worden. Hierdoor zou de economie robuuster worden en dus minder gevoelig voor de negatieve effecten van de naderende onafhankelijkheid. Het aandeel van buitenlandse bedrijven in de economie moest drastisch omlaag. Dit probeerde hij onder andere te bereiken door het stimuleren van [[economisch nationalisme]]. De Filipijnse bevolking werd aangezet tot het kopen van producten en diensten van eigen bodem, zodat de afhankelijkheid van de Amerikanen, Chinezen en Japanners kleiner zijn worden. Ook werd in 1939 de zogenaamde Anti-Dummy Law aangenomen, die ervoor moest zorgen dat buitenlandse zakenmensen en investeerders geen Filipijnse stroman konden aanstellen in hun bedrijf.