Atlantisch orkaanseizoen 1893: verschil tussen versies

Waarschijnlijk was deze tropische cycloon een [[orkaan van het Kaapverdische type]], die eveneens op 15 augustus als tropische storm 6 ontstond uit een [[tropische golf]] even ten oost-noordoosten van de [[Kaapverdië|Kaapverdische Eilanden]]. Tropische storm 6 trok op 16 en 17 augustus west-zuidwestwaarts over de Kaapverdische Eilanden als een zwakke tropische storm. Op 18 augustus lag tropische storm 6 ten west-zuidwesten van de Kaapverdische Eilanden en keerde nu zijn koers naar het west-noordwesten en begon nu aan kracht te winnen. Op 19 augustus promoveerde tropische storm 6 tot orkaan boven de Atlantische Oceaan ten westen van de Kaapverdische Eilanden. Orkaan 6 won nog steeds gestaag aan kracht en begon op 22 augustus bij te draaiden naar het westen tot het noord-ten-westen richting de [[Bahama's]]. Op 23 augustus bereikte orkaan 6 de derde categorie ten noordoosten van de [[Maagdeneilanden]] en bereikte een paar uur later zijn hoogtepunt met windsnelheden tot 194 km/uur, welke intensiteit hij zou handhaven tot 27 augustus, uren voor zijn landing op het vasteland van de [[Verenigde Staten]]. Bij nadering van de Bahama's begon orkaan 6 steeds meer in noordelijke richting af te buigen. Orkaan 6 trok op 26 augustus over de noordelijke Bahama's en was nu op een noord-noordwestelijke koers geraakt, parallel aan de oostkust van [[Florida]]. Op 27 augustus landde de orkaan nabij [[Savannah]] in [[Georgia]] met windsnelheden tot 194 km/uur en een waargenomen druk van 960 mbar. Moderne reconstucties houden het erop, dat de minimale druk vermoedelijk lager was geweest, ongeveer 954 mbar bij de landing en mogelijk op zijn diepst 931 mbar boven open zee. Aan de landing in dit gebied, dankt de orkaan zijn naam; de kust van Georgia en [[Zuid-Carolina]] wordt gekenmerkt door (schier)eilanden, die zijn ontstaan uit [[zandbank]]en, zoals de [[Wadden]] en slipafzettingen uit de vele riviertjes, die langs deze kust in de [[Atlantische Oceaan]] uitmonden. Deze (schier)eilanden staan bekend als de ''Sea Islands'' en in het [[Engels]] is de orkaan dan oos bekensbekend als de ''Sea Islands Hurricane''. De schiereilanden, omgeven door riviermonden waren niet opgewassen tegen de majeure orkaan en de daarmee gepaard gaande [[stormvloed]] van meer dan 5 meter. De orkaan van de barrière-eilanden bleef ook boven land een krachtige cycloon, die verder noord- en noord-noordoostwaarts trok over [[Zuid-Carolina|Zuid-]] en [[Noord-Carolina]] en pas boven [[Virginia]] degradeerde tot tropische storm. Tropische storm 6 trok verder over [[New England]] en het oosten van [[Canada]], maar verloor pas ten noorden van de [[Sint-Laurensrivier]] op 30 augustus zijn tropische kenmerken. Vervolgens draaide de extra-tropische storm naar het oosten de Atlantische Oceaan op en verdween op 2 september boven het noorden van de Atlantische Oceaan. De orkaan van de barrière-eilanden van Georgia en Zuid-Carolina eiste zeer veel slachtoffers, omdat de kust niet bestand was tegen zo een orkaan en zijn stormvloed. Duizend tot tweeduizend mensen lieten het leven en dertigduizend raakten dakloos. De orkaan van de barrière-eilanden van Georgia en Zuid-Carolina is met [[Katrina (orkaan)|Katrina]] van het [[Atlantisch orkaanseizoen 2005|seizoen 2005]] de orkaan met de op één na meeste slachtoffers. De vergelijking met Katrina is extra wrang, omdat de meeste slachtoffers ook hier arme (lees zwarte) mensen waren. Hierdoor kan het zijn, dat het aantal slachtoffers nog hoger zou kunnen liggen; veel mensen hadden niet de middelen, noch waren zij in staat om slachtoffers te melden. Ook zou het mogelijk zijn dat het [[racisme]], dat er in het zuiden van de Verenigde Staten een eeuw geleden bestond een rol speelde. Een derde wrange parallel met Katrina is de trage hulpverlening; het Amerikaanse [[Rode Kruis]] arriveerde pas op 1 oktober, doordat het nog de handen vol had aan de nasleep van orkaan 1, die [[Zuid-Carolina]] had getroffen. Nog geen twee weken na de komst van het Rode Kruis werd het gebied door orkaan 9 getroffen. De hulpcampagne die daarna werd gelanceerd nam 10 maanden in beslag, die na afloop tot een sucses werd verklaard (naar de maatstaven van 1893).