Emser Depesche: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
59R (overleg | bijdragen)
Hannes Karnoefel (overleg | bijdragen)
Regel 3:
 
==De depesche==
Nadat de Pruisische koning [[Wilhelm I van Duitsland|Wilhelm I]] onder Franse druk reeds op [[12 juli]] [[1870]] zijn steun aan [[Leopold van Hohenzollern-Sigmaringen]] als kandidaat voor de Spaanse troon had ingetrokken, eiste de Franse regering bij monde van haar ambassadeur graaf [[Vincent Benedetti]] dat Wilhelm I zou verklaren ook ''in de toekomst'' steeds van deze steun af te zien. Wilhelm I, op dat moment verblijvend te Bad Ems, liet Graaf Benedetti echter door zijn [[adjudant (functie)|adjudant]] zeggen, in beleefde bewoordingen, dat hij niets had toe te voegen aan hetgeen hij over deze zaak al had gezegd en dat hij Benedetti daarom ook niet meer wilde ontvangen.
[[Bestand:Gedenkstein Emser Depesche.jpg|thumb|150px|left|Gedenksteen Emser Depesche]]
Een telegram met deze boodschap werd op [[13 juli]] [[1870]] om 15.10 uur vanuit Bad Ems verstuurd naar de Pruisische kanselier Bismarck. Na verkorten en bewerken van de inhoud van het bericht stelde die het de volgende dag aan de pers ter beschikking. Deze zogenaamde Emser Depesche omvatte drie elementen:
Regel 10:
* 3. Het door Bismarck openbaar maken van het feit dat Pruisen de Franse eisen verwierp
 
De door Bismarck gepubliceerde, verkorte versie van het oorspronkelijk in heel beleefde woorden geformuleerde antwoord van koning Wilhelm zag eruit als een kwetsende afwijzing van het verzoek van de Franse regering. De publieke opinie en het parlement van Frankrijk werden hierdoor zo geprovoceerd dat Bismarck bereikte wat hij voor ogen had: vijf dagen later, op [[19 juli]] [[1870]], verklaarde Frankrijk aan Pruisen de oorlog.
 
Dat de Franse regering zichzelf door de gestelde eisen nodeloos in deze onmogelijke positie had gemanoeuvreerd blijkt wel uit [[Napoleon III]]'s verzuchting tegenover zijn premier [[Émile Ollivier]] op [[14 juli]] [[1870]], dat hoewel er geen werkelijke reden voor oorlog bestond, die er toch zou komen, omdat de publieke opinie zulks eiste.