Tot aan de [[renaissance]] werden tempera- en olieverfschilderingen voornamelijk op houten [[paneel|panelen]] gemaakt. Eén van de oudste nog bestaande schilderijen op doek is een Frans doek ''Madonna met de engelen'' uit 1410. Toen er door de opdrachtgevers van de schilders steeds grotere schilderijen werden gevraagd werd het onpraktisch om op houten panelen te blijven werken: naarmate de afmetingen hiervan groter werden, vanaf ongeveer 1 vierkante meter, waren deze ook steeds zwaarder en bovendien nam het risico van kromtrekken en zelfs splijten van het paneel toe. Na de nodige experimenten om te bepalen wat de beste ondergrond van grotere schilderijen kon zijn gingen de meeste schilders geprepareerde doeken, gespannen op houten ramen, gebruiken. Dit is in vergelijking met houten panelen ook bij grote afmetingen redelijk licht en hanteerbaar en, mits goed geprepareerd alvorens erop te schilderen, kan doek ook de eeuwen doorstaan. Eén van de oudste nog bestaande schilderijen op doek is een Frans doek "''Madonna met de engelen''" uit 1410.
