Oliver Nelson: verschil tussen versies

| beroep = [[componist]], [[arrangeur]], [[dirigent]], bandleader en [[jazz]]-[[saxofonist]]

'''Oliver Edward Nelson''' ([[Saint Louis (Missouri)|Saint Louis]], [[4 juni]] [[1932]] – [[Los Angeles]], [[27 oktober]] [[1975]] <ref>Naar Jazz Rough Guide (1999) jaar van overleden. Soms is ook de 28 oktober vermeldt, bijvoorbeeld in Kunzler Jazzlexikon 2002</ref> <ref>[http://select.nytimes.com/gst/abstract.html?res=F50D13FF3F5B157493C2AA178BD95F418785F9 Artikel in het dagblad "New York Times" op 30 oktober 1975 over de dood van Oliver Nelson op 27 oktober 1975]</ref>) was een [[Verenigde Staten|Amerikaans]] [[componist]], [[arrangeur]], [[dirigent]], bandleader en jazz-[[saxofonist]].

Nelson groeide op in een muzikale familie. Zijn broer was ook saxofonist en speelde in de 1940er jaren veertig van de 20e eeuw samen met Cootie Williams. Ook zijn zuster speelde piano en was zangeres. Op 6-jarige leeftijd kreeg hij pianoles en toen hij elf was begon hij het saxofoon te bespelen. Vanaf 1947 was hij saxofonist in Bands in de regio van Saint Louis en vanaf 1950 werd hij tweede altsaxofonist in de "Louis Jordan Big Band", waarvoor hij ook werken arrangeerde. Hij werd ingetogen door de ''U.S. Marine'' en studeerde vervolgens aan de [[Washington Universiteit]] in Saint Louis [[muziektheorie]] en [[compositie (muziek)|compositie]]. NadatNa hijzijn afgestudeerdafstuderen heeft wasspeelde hij lid in het "orkest van [[Erskine Hawkins]] orkest" en vanaf 1959 voor een korte tijd bij [[Louie Bellson]]. Maar hij bracht ook zelf als Bandleaderbandleader samen met muzikanten zoals [[Kenny Dorham]], [[Johnny Hammond Smith]], [[Eric Dolphy]], [[Roy Haynes]], [[King Curtis]] en [[Jimmy Forrest]] [[langspeelplaat|langspeelplaten]] op de markt en de doorbraak kwam met het album "The Blues and the Abstract Truth" en het daarop opgenomen ''Stolen Moments''.

In 1967 verhuisde hij naar [[Los Angeles]] en componeerde voortaan vooral voor televisie en film. Afzonderlijk trad hij vanaf 1966 met een eigen zogenoemdzogenoemde All Star Big Band op, bijvoorbeeld in 1970 tijdens het jazzfestival in [[Berlijn]], in 1971 in [[Montreux]] en in 1975 in [[New York City]] en in Los Angeles. Zelf arrangeerde hij voor vele artiesten en kunstenaars vanuit de jazz- en popmuziek. Zijn bekendste filmmuziekwerken zijn ''Death of a Gunfighter'', ''[[Ironside]]'' (televisieserie), ''[[Night Gallery]]'', ''[[Columbo]]'', ''[[Man van Zes Miljoen]]'', ''The Bionic Woman'' en ''Longstreet''.

*# The East Side-- – The West Side

* Aaron Horne, Dominique-ReneRené de Lerma (Fwd.): ''String music of black composers -– A bibliography'', New York: Greenwood Press, 1991.