Wolfgang Streeck: verschil tussen versies

'''Wolfgang Streeck''' ([[Lengerich (Steinfurt)|Lengerich]], [[27 oktober]] [[1946]]) is een Duitse [[Sociologie|socioloog]], gespecialiseerd in [[economische sociologie]]. Hij is directeur [[Emeritaat|emeritus]] van het [[Max-Planck-Gesellschaft|Max Planck Instituut voor Sociale Wetenschappen]] in [[Keulen (stad)|Keulen]]. Sinds ca. 2013 doet hij ook opgeld als publieksintellectueel, met een boek en een serie artikelen over de gevolgen van de [[kredietcrisis]], de [[Europese staatsschuldencrisis|eurocrisis]] en wat hij ziet als een fundamenteel conflict tussen [[kapitalisme]] en [[democratie]].

In 2015 verscheen Streecks boek ''Gekochte tijd: De uitgestelde crisis van het democratisch kapitalisme'' in Nederlandse vertaling (oorspronkelijk getiteld ''Gekaufte Zeit'', uitg. Suhrkamp, 2013). In dit boek beschouwt hij de kredietcrisis en aanverwante verschijnselen als de jongste in een reeks crises die het westerse [[kapitalisme]] al sinds de jaren 70 treffen, en die uiteindelijk tot gevolg hebben dat kapitalisme en [[democratie]] elkaar niet meer verdragen. Het boek tracht tevens te verklaren waarom de in de jaren 70 (m.n. door de [[Frankfurter Schule|Frankfurter school]]) voorspelde ineenstorting van het kapitalisme niet heeft plaatsgevonden.<ref name=":0">{{Citeer web|url=http://www.groene.nl/artikel/ja-ik-ben-ook-woedend|titel=‘Ja, ik ben ook woedend’|bezochtdatum=2016-07-25|auteur=|datum=2013-09-04|werk=De Groene Amsterdammer|uitgever=}}</ref>

Het probleem, meent Streeck, is dat kapitalisme en democratie elkaar principieel uitsluiten en alleen na de schok van twee Wereldoorlogen samen konden komen;. dieHet oorlogstrauma had voldoende verzoening tussen werkgevers en vakbonden tot stand gebracht om in Europa het fenomeen [[verzorgingsstaat]] tevoor kunnende doenkapitaalbezitters ontstaan.acceptabel te maken,<ref>{{Citeer web|url=https://www.nrc.nl/nieuws/2015/05/11/hoe-linksin-europa-zichzelf-ten-grave-draagt-1496053-a1051183|titel=Hoe links in Europa zichzelf ten grave draagt|bezochtdatum=2016-07-29|auteur=Caroline de Gruyter|datum=2015-05-11|werk=NRC Handelsblad|uitgever=}}</ref> Maarmaar toen de werkgeverslaatsten, vanaf de late jaren 60, deze consensus wilden doorbreken, hebben de verzorgingsstaten veertig jaar lang sociale conflicten omtrent loon, werkgelegenheid en medezeggenschap afgekocht met geleend geld,. enZo hebben zoze uiteindelijk de geldschieters, de financiële sector, een ongekende machtspositie verschaft die hun [[soevereiniteit]] ondermijnt.<ref>{{Citeer web|url=http://www.deutschlandradiokultur.de/wenn-kapitalismus-und-demokratie-sich-trennen-muessen.950.de.html?dram:article_id=239180|titel=- Wenn Kapitalismus und Demokratie sich trennen müssen|bezochtdatum=2016-07-25|auteur=|datum=2013-10-3|uitgever=Deutschlandradio Kultur|taal=de}}</ref> Voor Duitsland becijferde hij bijvoorbeeld dat het door de politiek vrij in te vullen deel van het bondsbudget was gedaald van 43% in 1970 naar 19% in 2005, dus al vóór het uitbreken van de crisis.<ref>{{Citeer web|url=http://www.handelsblatt.com/meinung/kommentare/finanzkrise-eine-last-fuer-generationen/3131676-all.html|titel=Finanzkrise: Eine Last für Generationen|bezochtdatum=2016-07-26|auteur=Wolfgang Streeck|datum=2009-03-10|werk=Handelsblatt|uitgever=}}</ref> Na een periode van oplopende staatsschulden is door [[financialisering]] de schuldenlast ook op particulieren komen te liggen. Streeck doet enkele aanbevelingen om democratische zeggenschap over de economie te herstellen, waaronder periodieke schuldkwijtschelding (naar analogie van het bijbelse [[Jubeljaar]]) en "repressieve" regulering van de financiële sector.<ref name=":0" />

In een artikel uit 2014, "How Will Capitalism End?" ("Hoe zal het kapitalisme eindigen?") wierp Streeck de stelling op dat het [[kapitalisme]] op zijn einde loopt en dat de crisis van 2008 een stadium is in deze ontwikkeling.<ref name=":2">{{Citeer web|url=https://newleftreview.org/II/87/wolfgang-streeck-how-will-capitalism-end|titel=How Will Capitalism End?|bezochtdatum=|auteur=Wolfgang Streeck|datum=2014|werk=New Left Review 87|uitgever=}}</ref> Dat wil niet zeggen dat hij een blauwdruk voor een alternatieve ordening ziet; het idee dat een economisch–maatschappelijk tijdperk pas kan eindigen zodra een revolutie het vervangt door een betere ordening, verwerpt hij als een [[Marxisme|marxistisch]] vooroordeel.