Alistair MacLean: verschil tussen versies

| genre = thrillers,[[Thriller whodunits(genre)|thrillers]]

'''Alistair Stuart MacLean''' ([[Glasgow]], [[28 april]] [[1922]] – [[München]], [[2 februari]] [[1987]]) was een [[Schotland|Schotse]] [[Roman (literatuur)|romanschrijver]]. Hij schreef vele spannende avonturenverhalen en succesvolle [[Thriller (genre)|thrillers]], waarvan ''[[The Guns of Navarone]]'' en ''[[Where Eagles Dare]]'' (''De genadelozen'') de meest bekende zijn. Soms gebruikte hij het pseudoniem '''Ian Stuart'''.

Tijdens zijn studie aan de universiteit begon MacLean met het schrijven van korte verhalen, om wat extra inkomsten te verdienen. Hij won een schrijfwedstrijd in 1954 met het zeevaardersverhaal Dileas. De [[HarperCollins|uitgeverij Collins]] vroeg hem een roman te schrijven en hij gaf hen ''Zr.Ms. Ulysses'', een verhaal gebaseerd op zijn eigen oorlogservaringen én die van zijn broer Ian, een gediplomeerdgediplomeerde zeeman. Het boek was een groot succes en MacLean kon zich al vrij snel geheel wijden aan het schrijven van oorlogsverhalen, spionageverhalen en andere avonturen.

In de vroege [[1960-1969|jaren zestig]], publiceerde MacLean twee romans onder het [[pseudoniem]] ‘Ian Stuart’ om te bewijzen dat de populariteit van zijn boeken te danken was aan de inhoud en niet aan zijn naam op de kaft. De boeken verkochten goed, maar aangezien MacLean geen enkele poging deed om iets aan zijn [[schrijfstijl]] te veranderen, is het heel wel mogelijk dat zijn [[fan]]s hem makkelijk hebben herkend, ondanks zijn Schotse pseudoniem.

#''Zr.Ms.Ulysses'' tot en met ''De laatste grens''. Kenmerkend voor deze boeken is dat de boeken vanuit de derde persoon zijn geschreven, op een wat [[epiek|epische]] manier, en zich meestal afspelen in de Tweede Wereldoorlog. ''De laatste grens'' bevattebevat duidelijke [[filosofie|filosofische]] en morele thema’s die niet altijd even goed werden ontvangen. MacLean gooide daarop het roer om met:

# ''[[Nacht zonder einde]]'' tot en met ''[[Poolbasis Zebra]]''. Deze worden allemaal verteld vanuit de eerste persoon, zijn doorweven met een droge, bittere, zelf-minachtende humor en speeldenspelen zich af in de modernehedendaagse tijd. Dit zijn de boeken met de ingewikkeldste plots, waarbij thriller- en [[detectiveverhaal|detective]]-elementen meesterlijk zijn verweven. MacLean stopte daarna drie jaar met schrijven, waarna hij terugkeerde met:

# ''Ondergang om middernacht'' tot en met ''Bereneiland'', een gevarieerde collectie van meestal nog steeds hoge kwaliteit. Sommige boeken grepen noggrijpen terug op de eerste twee periodes, maar meestal met een meer filmische benadering (niet verbazend, aangezien hij in die tijd begon met het schrijven van [[scenario|filmscenario's]]). Ten slotte:

# ''Valse start'' tot en met zijn laatste boek. ErDit warenzijn geen eerste-persoonsverhalen meer en zijn [[proza]] rammelderammelt vaak behoorlijk, met overdreven [[dialoog|dialogen]], traag beschreven scènes en slecht uitgewerkte [[personage]]s. Sommige boeken warenzijn beter dan andere en ze verkochten allemaal redelijk goed, maar MacLean bereikte nooit meer zijn klassieke vorm.