Zwembad: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k twee woorden
→‎Chloor: Grenswaarde was foutief.
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website
Regel 71:
[[Chloor (element)|Chloor]] doodt de in het water aanwezige bacteriën. Een teveel aan (gebonden) chloor (zie verder) kan echter irritaties aan de [[slijmvlies|slijmvliezen]] ([[Menselijk oog|ogen]]) veroorzaken. Daarom zijn er onder- en bovengrenzen vastgesteld. De minimumhoeveelheid vrij beschikbaar chloor (VBC) in zwemwater is gesteld op 0,5 [[milligram]] per [[liter]] water. Vroeger was deze ondergrens afhankelijk van de zuurgraad ([[pH]], deze hoort tussen 6,8 en 7,8 te liggen) van het water, maar nu (2003) is dat niet meer zo. Er geldt een bovengrens van 1,5 mg/l. Bij gebruik van cyaanuurzuur (een [[Stabilisator (scheikunde)|stabilisator]]) geldt een onder- en bovengrens van 2,0 respectievelijk 5,0 mg/l. Voor openluchtbaden en overdekte bassins met een wateroppervlak van minder dan 20 m<sup>2</sup> geldt een bovengrens van 5,0 mg/l.
 
Chloor kan op verschillende manieren aan het water worden toegevoegd: als [[Gas (natuurkunde)|gas]] of als [[vloeistof]]. Zodra het chloor aan het water is toegevoegd, gaat het een reactie aan met de in het water aanwezige verontreinigingen zoals huidschilfers, ureum en transpiratievocht. Chloor dat een verbinding is aangegaan met deze stoffen wordt ''gebonden chloor'' genoemd. De bovengrens hiervan is 01,5000 mg/l. Het gebonden chloor, bestaande uit onder andere chlooramines (mono, di- en trichlooramine), is de veroorzaker van de penetrante "chloorlucht" die men rond baden soms ruikt en die genoemde irritaties kan veroorzaken. De hoeveelheid chloor die jaarlijks in Nederlandse zwembaden wordt verbruikt, bedraagt ongeveer 1500 tot 1800 [[ton (massa)|ton]]. Verlaging van het chloorgehalte in zwembaden tot beneden de aangegeven normen is ongewenst en ongeoorloofd in verband met de kans op verspreiding van [[infectieziekte]]n.
 
Desinfectie met chloor komt altijd boven op de filtratie met [[actieve kool|actieve-kool]] en/of [[zandfilter]]s, waarvoor ook gedetailleerde voorschriften bestaan. Chloor wordt tegenwoordig veelal ter plaatse uit zout bereid door middel van [[zoutelektrolyse]]. Voordeel hiervan is dat er minder chloortransporten over de openbare weg nodig zijn. Tegenwoordig (2003) wordt ook steeds vaker ozon- of UV-behandeling bij binnenkomst van het water toegepast, waardoor later in het proces minder chemie nodig is. De twee laatste behandelingsmethodes werken bovendien preventief tegen het optreden van Legionella.