Vaslav Nijinsky: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 13:
Het ballet dat het gezelschap in [[Europa (continent)|Europa]] was geheel nieuw. De originele decors en kostuums, verrassende muziek en bovenal de goed getrainde dansers sloegen in. Rond zijn twintigste jaar was Nijinsky een gevierde ster. Na Parijs en de rest van Europa veroverde het gezelschap ook de [[Verenigde Staten]]. Een fameuze rol van Nijinsky was die van de [[marionet]] [[Petroesjka]] in het gelijknamige ballet van [[Igor Stravinsky]]. Legendarisch was de gigantische sprong waarmee Nijinski aan het einde van de korte solo 'Spectre de la Rose' de coulissen in sprong.
Diaghilev spoorde Nijinsky aan om ook zelf balletten te gaan maken. Voor de vaste choreograaf van het gezelschap, [[Michel Fokine]], was dat een reden om de groep verbolgen te verlaten.
In 1912 produceerde Nijinsky ''[[Prélude à l'après-midi d'un faune]]'' met muziek van [[Claude Debussy]]. Dit ballet werd met groot enthousiasme ontvangen, hoewel critici beweerden dat het eigenlijk geen dans meer was. Nijinsky week af van de gebruikelijke vloeiende dansbewegingen, geïnspireerd door schilderingen op Grieks aardewerk. De hoekige en soms ook homoseksueel getinte bewegingen die hij gebruikte, veroorzaakten bij de première van ''L'apres-midi d'un faune'' een rel in het [[Théâtre des Champs-
In 1913 volgden ''Jeux'' (een spel van drie mannen op een tennisbaan) en ''[[Le sacre du printemps]]'', op muziek van respectievelijk Claude Debussy en Igor Stravinsky. De 'Sacre' veroorzaakte een ware rel bij de première in Parijs.
| |||