São Paulo FC: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 25:
Na de fusie richtten enkele oud-leden op 4 juni 1935 Club Atlético São Paulo op, dat op 16 december van dat jaar de naam São Paulo FC aannam. In principe is de club die tussen 1930 en 1935 bestond niet dezelfde als de huidige club en deze wordt ook wel bestempeld als [[São Paulo da Floresta]], naar het stadion waarin de club speelde.
===Eerste jaren: Campeonato Paulista===
[[File:SPFC squad - 1936 - 01.jpg|thumb|left|250px|Nieuw elftal van 1936.]]
De eerste wedstrijd van de club werd op 25 januari 1936 gespeeld tegen [[AA Portuguesa (Santos)|Portuguesa Santista]]. In 1938 fuseerde de club met [[CA Estudantes Paulista|Estudantes Paulista]] en bleef dezelfde naam behouden, één van de spelers van Estudantes die bij de fusieclub bleef was doelman [[Roberto Gomes Pedrosa]]. Datzelfde jaar had de club ook voor het eerst succes in de competitie met een tweede plaats achter [[SC Corinthians Paulista|Corinthians]]. Na twee jaar middenmoot werd de club opnieuw tweede in 1941.
Regel 32:
In 1940 werd het [[Estádio do Pacaembu]] ingewijd. Het stadion bood plaats aan 70.000 toeschouwers en was toen de grootste en modernste voetbaltempel van Zuid-Amerika. Het zwaartepunt van het voetbal verplaatste zicht ook van Rio de Janeiro naar São Paulo. De club trok betere spelers aan en met sterspelers als [[Leônidas da Silva]], [[Antonio Sastre]], [[Alfredo Eduardo Barreto de Freitas Noronha|Noronha]], [[José Carlos Bauer]], [[Zezé Procópio]], [[Luís Mesquita de Oliveira|Luisinho]], [[Rui Campos|Rui]] en [[Elísio dos Santos Teixeira|Teixeirinha]] gingen de resultaten eindelijk crescendo met een staatstitel in 1943. Na een vicetitel won de club in 1945 en 1946 twee keer op rij de titel en daarna opnieuw in 1948 en 1949. In dat laatste seizoen werd [[Albino Friaça Cardoso|Friaça]] ook topschutter. Ook in 1950 was een titel nabij, maar op de voorlaatste speeldag verloren ze van [[Santos FC|Santos]], waardoor ze de leiding moesten afstaan aan [[SE Palmeiras|Palmeiras]]. Beide clubs troffen elkaar op de laatste speeldag, maar door een gelijkspel bleef Palmeiras aan de leiding. Een nieuwe titel volgde in 1953 en 1957. In 1956 won de club ook het [[Torneio Rio-São Paulo]]. Van 1957 tot 1959 speelde voormalige Flamengo-ster [[Thomaz Soares da Silva|Zizinho]] voor de club.
===1960-1970: beperkt succes===
In 1959 werd de [[Taça Brasil]] opgericht, voor het eerst kwam er een landelijke competitie waarin de staatskampioenen elkaar bekampten om de titel. Door de supprematie van Santos met de sterspelers [[Pelé]], [[Antônio Wilson Vieira Honório|Coutinho]], [[Jair da Rosa Pinto|Jair]], [[José Macia|Pepe]] en [[Gylmar dos Santos Neves|Gilmar]] en Palmeiras met [[Ademir da Guia|Ademir]] en [[Olegário Tolói de Oliveira|Dudu]] was er in de jaren zestig enkel een bijrol weggelegd voor São Paulo en Corinthians. Geen van beide clubs kon zich plaatsen voor deze competitie.
In 1960 opende het nieuwe [[Estádio do Morumbi]], wat enkele jaren in beslag genomen had en veel geld gekost had. Het stadion bood plaats aan 70.000 toeschouwers en werd tegen 1970 nog uitgebreid tot 140.000 plaatsen. De hoge kosten hadden wel hun weerslag op de resultaten want de club bleef lang zonder staatstitel zitten. In 1955 en 1963 won de club wel de [[Pequeña Copa del Mundo|Pequeña Taça do Mundo]] (kleine wereldbeker).
In 1967 werd het Torneio Rio-São Paulo opgedoekt en vervangen door het [[Torneio Roberto Gomes Pedrosa]]. De competitie werd uitgebreid met enkele sterke clubs van andere staten en de grootste clubs uit São Paulo en Rio de Janeiro mochten elk jaar deelnemen. De interesse in de Taça, waar ook de vele kleine clubs meededen, nam af en deze competitie werd in 1968 opgeheven. In de vier seizoenen dat de competitie, die ook een landskampioen opleverde, gespeeld werd kon São Paulo echter geen potten breken en eindigde slechts één keer in de top tien.
▲In 1967 werd het Torneio Rio-São Paulo opgedoekt en vervangen door het [[Torneio Roberto Gomes Pedrosa]]. De competitie werd uitgebreid met enkele sterke clubs van andere staten en de grootste clubs uit São Paulo en Rio de Janeiro mochten elk jaar deelnemen. De interesse in de Taça, waar ook de vele kleine clubs meededen, nam af en deze competitie werd in 1968 opgeheven. In de vier seizoenen dat de competitie, die ook een landskampioen opleverde, gespeeld werd kon São Paulo echter geen potten breken en eindigde slechts één keer in de top tien. In 1970 werd de club wel overtuigend staatskampioen na een droogte van dertien jaar. Het jaar erop werd de titel opnieuw binnen gehaald. Dat jaar ging ook de huidige Braziliaanse competitie van start, aanvankelijk een soort mengelmoes tussen de Taça en het Torneio RGP. São Paulo plaatste zich maar nipt voor de tweede fase, maar werd daar wel groepswinnaar en plaatste zich zo voor de finaleronde met [[Atlético Mineiro]] en [[Botafogo FR|Botafogo]]. De club werd vicekampioen en plaatste zich zo voor de [[Copa Libertadores]] van het jaar erop. Hier ging de club naar de tweede groepsfase en werd daar tweede achter [[CA Independiente|Independiente]].
===De gouden jaren===
Nu het grootste particuliere stadion ter wereld af was konden ze weer meer geld uitgeven aan degelijke spelers. Zo werden [[Toninho Guerreiro]], [[Édson Cegonha|Édson]], [[Pablo Forlán]] en [[Gérson de Oliveira Nunes|Gérson]] aangetrokken. In 1970 werd de club wel overtuigend staatskampioen na een droogte van dertien jaar. Het jaar erop werd de titel opnieuw binnen gehaald. Dat jaar ging ook de huidige Braziliaanse competitie van start, aanvankelijk een soort mengelmoes tussen de Taça en het Torneio RGP. São Paulo plaatste zich maar nipt voor de tweede fase, maar werd daar wel groepswinnaar en plaatste zich zo voor de finaleronde met [[Atlético Mineiro]] en [[Botafogo FR|Botafogo]]. De club werd vicekampioen en plaatste zich zo voor de [[Copa Libertadores]] van het jaar erop. Hier ging de club naar de tweede groepsfase en werd daar tweede achter [[CA Independiente|Independiente]].
=== Wereldkampioen 2005 ===
| |||