Hideki Tojo: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
59R (overleg | bijdragen)
59R (overleg | bijdragen)
Regel 151:
In januari 1945 nodigde keizer Hirohito alle staatslieden uit om hun visie op de oorlogssituatie te verkrijgen. Als voormalig premier en dus nu ook lid van de Jushin mocht Tōjō op 26 februari op bezoek bij de keizer komen. Nu werd duidelijk hoe verward Hideki was geworden. Ook al waren de [[Filipijnen]] verloren, en daarmee de aanvoer van vitale natuurlijke hulpbronnen afgesneden, toch kon Tōjō de algemene situatie niet echt vatten. Hij vertelde de keizer dat Japan de oorlog kon overleven, dat de legers nog in Mantsjoerije en Korea genoeg waren om de natie te verdedigen en dat de luchtaanvallen uitgevoerd op de Japanse steden in niets te vergelijken waren met die op de Duitsers. Alles zou verslechteren maar als iedereen zich zou kunnen verenigen onder de keizer dan zou alles in orde komen.
 
Kort hierna trad Koiso af als eerste minister en moest er weer overlegd worden wie de nieuwe premier zou worden. Ook Tōjō nam deel aan deze debatten en vond dat een generaal nog altijd de beste keuze was. Hijzelf stelde dan ook generaal Hata voor. Maar Konoe en Kido waren het roerend oneens met Tōjō en stelden voor om iemand te verkiezen die niet de kant koos van het leger, maar voor Japan, om zo te redden wat er nog te redden viel. Japan werd bedreigd aan alle kanten. Steden als [[Ōsaka]] waren al volledig platgebombardeerd. Toen Hitler op 30 april [[zelfmoord van Hitler|zelfmoord]] pleegde en Duitsland enkele dagen later [[OvergaveCapitulatie van Duitsland|capituleerde]], stond Japan er alleen voor.
 
Steden als Tōkyō, Ōsaka en [[Kōbe]] hielden op met bestaan, elke dag was een dag van nieuwe terreur en helse bommen die de lucht bleven vullen. Toch hielden de generaals voet bij stuk en dachten ze dat één overwinning voldoende zou zijn om het tij te doen keren. En die overwinning moest dan maar plaatsvinden op Japanse bodem. Elke man, vrouw of kind werd ingezet om de geallieerden te weren uit het land. Onderhandelingen aanknopen voor vrede was ondenkbaar voor de geallieerden als er nog soldaten bereid waren om te vechten. Ze vroegen een volledige overgave van alle gewapende regimenten en soldaten of anders zou men Japan volledig verwoesten. De Japanners geloofden dit dreigement spijtig genoeg niet. Op 6 augustus veranderde Japan in een hel. De eerste [[Atoombommen op Hiroshima en Nagasaki|atoombom]] was gelost op Hiroshima en had de totale verwoesting van deze stad tot gevolg.
 
Kort hierop volgde de aanval op [[Nagasaki]] en er waren geruchten dat het volgende doelwit Tōkyō zou zijn. Hideki Tōjō geloofde de geruchten, en raadde zijn vrouw en familie aan om de stad te ontvluchten. Hij zou blijven aangezien opgeven niet in hem zat en de keizer misschien nog een beroep op hem zou doen. Op 15 augustus verklaarde keizer Hirohito dat Japan akkoord zou gaan met de [[PotsdamverklaringVerklaring van Potsdam]] en de gevechten zou staken. Vele jonge officieren kwamen dit met Hideki bespreken, maar deze bleef heel nuchter. Hideki vond dat het de wil van de keizer en de regering was en die moest dus gehoorzaamd worden. In de dagen die volgden bezette het leger van Generaal [[Douglas MacArthur]] zowel [[Yokohama]] als Tōkyō en hadden de troepen van [[Stalin]] het Kantō-leger in Mantsjoerije overmeesterd.
 
De bezetting door de geallieerden zorgde voor een verandering in de gedachtegang van Hideki Tōjō. Hij stuurde zijn vrouw en kinderen op weg naar andere familieleden in [[Kyūshū]]. Het was duidelijk dat ''the razor''<ref>Een bijnaam gegeven omwille van zijn militaire, scherpe uiterlijk.</ref> van plan was om zijn eigen leven te ontnemen na het horen van de overgave. Voor hem moest een soldaat altijd klaar zijn om de dood te aanvaarden. De geruchten dat Hideki zijn leven zou beëindigen hadden ook al de regering bereikt en Tōjō werd in een brief van Generaal Shimomura(下村) naar zijn verdere intenties gevraagd. Hideki repliceerde dat hij bereid was om de volledige verantwoordelijkheid van de oorlog op zich te nemen maar dat hij geen aanstalten maakte om dit voor de regering en de overwinnaars te verklaren.
 
Na een interview te hebben afgelegd wist Hideki dat weldra de tijd zou komen dat [[MacArthur]] hem zou oproepen om een verklaring af te leggen. Op 11 september 1945 kwamen twee agenten die welbekend waren bij de familie Tōjō langs om 'even' met Hideki te spreken. Deze stuurde ze echter weg en sloot de deur achter zich. Rondom het huis hadden zich in die tijd verscheidene patrouilles gevestigd. De geallieerden waren uiteindelijk gekomen om hem op te halen. Na door een klein raampje te vragen aan de omstaanders of ze een [[bevel tot arrestatie]] hadden sloot hij zich helemaal op en kort daarna volgde er een geweerschot. De geallieerden die hierop binnen vlogen vonden Hideki Tōjō, onderuitgezakt met de blik gericht naar het paleis, in de zetel met een schot ter hoogte van het hart. De commotie die volgde was uitzinnig. Amerikanen die door elkaar zaten te roepen, journalisten en fotografen die gretig het nieuws vastlegden en bezorgde inwoners en een dokter die Hideki probeerde te redden maar verklaarde dat de toestand hopeloos was.
 
De ironie van het hele gebeuren was dat Hideki uiteindelijk toch nog overleefde. Hij werd gered door uitgerekend een Amerikaanse dokter die net op tijd toekwam met een ambulance en het broodnodige (Amerikaans) bloed toediende bij de voormalige premier. Na deze mislukte zelfmoordpoging regende het bakken kritiek, en heel de wereld mokte met Hideki. Het feit dat de gefaalde oorlogsleider nog niet eens zijn eigen dood kon waarmaken werd met hoongelach onthaald. Overal werden valse feiten omtrent Hideki verspreid, zoals bv. een vermeende buitenechtelijke relatie met een actrice. In Tōkyō zelf werd er met Hideki gespot tijdens verscheidene theatervoorstellingen. Er waren zelfs theorieën dat Hideki zijn zelfmoord zou gefaked hebben maar de kogel had zijn hart maar op enkele millimeters gemist en dus was het duidelijk dat zelfmoord zijn uitendelijke doel geweest was. Ook had een dokter genaamd Suzuki een kruis over de plek getekend waar hij moest schieten.