IJsselvliedt: verschil tussen versies

Een [[landgoed]] heeft vaak een mengeling van bouwland, weiland en bos, waardoor groenten, fruit en hakhout ter verkoop als bron van inkomsten beschikbaar zijn.

Het landgoed IJsselvliedt wordt voornamelijk gevormd door een hoofdgebouw met tuin, een koetshuis, een poort- of tuinmanswoning, een sterrenbos, een aboretum en pinetum , een duiventil en een begraafplaats.

Het hoofdgebouw en de poort- of tuinmanswoning staan pal aan de ervoor liggende provinciale weg, waar vandaan beide gebouwen goed te zien zijn. De toegangspoort ligt tussen de beide gebouwen in en vormt tevens de toegang tot een brede door bomen omzoomde laan, de IJsselvliedtlaan, waardoor men helemaal door en achter het landgoed kan.

 

Voor de geschiedenis van het landgoed kan al 300 jaar terug gegaan worden. Er werd toen en huis gebouwd dat vermoedelijk tegenover het nu bestaande gebouw aan de andere kant van de provinciale weg stond. Als eerst eigenaar wordt genoemd [[Johan Beeldsnijder der Steenbergen]](1675-1751). Het was echter [[Richard Andreas Ludolphi Nobel]](1777-1839)die in 1824 het toenmalige huis liet afbreken en het huidige huis liet bouwen. Uiteindelijk kreeg [[Johan Paul graaf van Limburg Stirum]](1873-1948) het in bezit. Deze [[graaf]] was van 1916-1921 [[gouverneur – generaal]] van [[Nederlands-Indië]].

In 1955 is er bij [[testament]] een bepaling gekomen dat het landgoed beheerd zou gaan worden door een Stichting. Deze moet zorgen voor de instandhouding ervan, het voor sociaal nut gebruiken en de opbrengsten besteden aan maatschappelijke doelen.

Momenteel wordt het dan ook gebruikt, in samenwerking met partners, als groeps- en vakantiehotel ten behoeve van chronisch zieken. Hierbij wordt veel gebruikt gemaakt van vrijwilligers.

 

Aan de rechterzijde na de ingang aan het begin van de door bomen omzoomde laan die naar achter door het landgoed loopt, de IJsselvliedtlaan, staat goed zichtbaar vlak aan de provinciale weg het hoofdgebouw van IJsselvliedt.

Het huis is in 1824 op deze plaats neergezet als vervanging van een huis dat waarschijnlijk ertegenover aan de andere kant van de provinciale weg stond en toen werd afgebroken. Het hoofdgebouw was oorspronkelijk blokvormig -dat deel is beschermd monument- en kreeg later aan de achterzijde uitbouwen die links en rechts uitsteken en een portiek als chique ingangspartij. Zo kreeg het de allure van een groot landhuis. De façade is symmetrisch, welke symmetrie ook nog wordt versterkt door het plaatsen van een schoorsteen op elke hoek van het schilddak. De bakstenen gevels zijn witgepleisterd hetgeen de gebouw een grotere uitstraling geeft.

Ook het interieur toont nog de allure die dit huis vroeger had. De verschillende bouwfasen zijn er ook mooi in terug te zien zoals schouwen in neo Lodewijk XV- en neo renaissanse-vormen en een neo roccoplafond.

 

Links van het hoofdgebouw ligt een [[koetshuis]], dat wegens het type bijzonder is. Het heeft een rechthoekige plattegrond met links en rechts twee verschilleden uitbouwen Zelf heeft het een [[schilddak]], de uitbouwen ieder een [[zadeldak]].

Aan de achterkant bevindt zich een stal met boxen voor een paard en ezel.

 

Aan de linkerzijde na de ingang aan het begin van de laan die naar achter door het landgoed loopt, de IJsselvliedtlaan, staat goed zichtbaar vlak aan de provinciale weg de poortwachters- of tuinmanswoning van IJsselvliedt. Het huisje uit 1845 is een vrijstaand lieflijk gebouwtje onder een rieten schilddak met dakkapellen en staat strategisch links van de ingang met zicht op het toegangspad naar het hoofdgebouw.

 

Hij gaf het huis een vierkante plattegrond met een centrale middengang en een symmetrische ingangsgevel en plaatste aan de achterzijde , nu met zicht op de provinciale weg, een houten veranda rijk versierd met pilaartjes in Italiaanse loggia-stijl die gekoppeld in paren staan, met spitsbogen als neogotische versiering. Dit huis staat dan ook wegens zijn bijzondere uitvoering op de monumentenlijst

 

Ten behoeve van het opdoen van kennis voor bosbebouwing en het kweken van bomen werden in een [[aboretum]] verschillende soorten bomen en struiken geplant die voor die tijd een bijzonderheid waren. In de loop der jaren hebben veel van deze bomen en struiken een weg gevonden tot zelfs in woonwijken.