Alfred Hitchcock: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Label: Bewerking via mobiele app |
|||
Regel 94:
=== Visuele kenmerken ===
* Vaak lange glijdende en sierlijke camerabewegingen.
* Vaak muziek gecomponeerd door [[Bernard Hermann]]. Deze muziek kenmerkt zich door veel strijkinstrumenten. Het muziekstukje met de krijsende violen tijdens de douchescène in ''Psycho'' is legendarisch en is één van de bekendste muziekstukjes in de filmgeschiedenis.
* Altijd een cameo-optreden vaak aan het begin van zijn eigen film. Vanaf ''[[The Lodger: A Story of the London Fog]]'' heeft elke Hitchcock-film een klein optreden ([[cameo (gastoptreden)|cameo]]) van de regisseur zelf. Bij ''The Lodger'' begon dit uit pure noodzaak, bij gebrek aan figuranten. Daarna werd het steeds meer bijgeloof van Hitchcock zelf. Het is voor de liefhebbers van zijn films een sport geworden om te proberen hem in zijn [[cameo (gastoptreden)|cameo]]'s te herkennen. Nadat Hitchcock in de jaren 50 dankzij zijn televisieoptredens bij steeds meer mensen herkenbaar werd, probeerde hij zijn cameo's altijd aan het begin van de film te plaatsen zodat het publiek niet te veel gefixeerd zou zijn om hem te spotten. Hitchcock is dikwijls te zien in een drukke menigte: hij komt uit een lift gestapt waar de hoofdrolspeler instapt (''Spellbound'') of een bus rijdt net voor zijn neus weg als hij wil instappen (''North by Northwest''). In totaal is hij in 39 van zijn 52 nog bewaard gebleven grote films als zodanig te zien. Hitchcocks langste cameo's zijn in de films ''[[Blackmail (1929)|Blackmail]]'' en ''[[Young and Innocent]]''.
| |||