Augusto Pinochet: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 40:
Pinochet was gedurende zijn regering een trouwe bondgenoot van de [[Verenigde Staten]] onder president [[Ronald Reagan]] en van de [[Verenigd Koninkrijk|Britse]] premier [[Margaret Thatcher]]. Ook de verhouding met de meeste andere landen in [[Zuid-Amerika]] was goed, met uitzondering van de zeer gespannen relaties met [[Argentinië]]. In [[1982]] verslechterden de relaties met dat land nog verder toen Chili en [[Colombia]] de enige Latijns-Amerikaanse landen bleken die Argentinië niet steunden in de [[Falklandoorlog]] tegen het Verenigd Koninkrijk. Sterker nog: Chili bleek het Verenigd Koninkrijk in die oorlog actief te helpen.
 
Aan het eind van zijn regering gaf Pinochet onder toenemende internationale druk het democratiseringsproces in het land een kans en liet een referendum organiseren, waaruit bleek dat de Chilenen een terugkeer naar de democratie wensten. De film [.[No!]] uit [[2012]] gaat over de campagnes rond dit referendum. Vóór zijn aftreden regelde hij dat hijzelf (als zelfbenoemd senator-voor-het-leven) en militaire officieren niet vervolgd mochten worden en levenslange [[Juridische onschendbaarheid|politieke onschendbaarheid]] en [[immuniteit (recht)|immuniteit]] van rechtsvervolging zouden genieten.
 
Na de terugkeer van de democratie in 1990 werd er weer groter sociaal beleid gevoerd door de regeringen met [[christendemocratie|christendemocraten]] en [[sociaaldemocraten]]. In 1988 leefde 48% van de Chilenen onder de armoedegrens, terwijl dit aantal daalde tot 20% in 2000.<ref name="Foxley"/> Dit werd bereikt door het [[minimumloon]] met 17% te verhogen; verdubbeling van de sociale uitgaven aan mensen met de lagere inkomens en verhoging van de belastingen voor de rijken die onder Pinochet extreem gedaald waren.