Dancehall: verschil tussen versies

Een invloedrijke verandering kwam met het gebruik van digitale riddims/instrumentals. Deze nieuwe instrumentals werden met synthesizers of anders digitaal gemaakt, veelal gebaseerd op een versneld rockers-drumpatroon. Die versnelling wijst op een band met de dansvloer. 'Under mi sleng teng' van [[Wayne Smith]] (1984) was een van de eerste Digital Dancehall-nummers, in dit geval afgeleid van een standaard voorgeprogrammeerd ritme in de [[Casio]]-keyboards die toen op de markt waren. Dit Sleng Teng riddim bleek het bijzonder goed te doen, en vanaf eind jaren 80 – en doorgaand in de jaren 90 – nam het gebruik van dergelijke, vooral ritmische riddims/instrumentals toe. Deze digitale dancehall staat ook wel bekend als ragga. Op deze digitale riddims – ook omdat ze nogal ritmisch zijn – wordt veelal getoast (later ook wel 'to chat' genoemd). Terwijl toasten het rappen in de VS heeft beïnvloed, gebeurde het later andersom ook wel: hiphop heeft deels moderne dancehall beïnvloed.

 

 

Als men zingt (en niet toast) over die niet-digitale, maar opnieuw gebruikte, riddims wordt het vaak tot de reggae gerekend. Toast/chat men erover, dan wordt het ook vaak tot de dancehall gerekend. Dat laatste geldt ook voor het toasten/chatten op digitale riddims.