Halverwege JEde MODER19e eeuw rees er bij diverse schilders verzet tegen de afstandelijke stijl van het [[classicisme]] en de overdreven stijl van de romantiek. Het realisme beeldde alledaagse gebeurtenissen af, een groet of gewone arbeiders aan het werk op het land. De manier van schilderen was vergelijkbaar met die van de romantiek: veel aardetinten en realistische verhoudingen en kleuren. Voor het eerst werd gezocht naar de ongeïdealiseerde werkelijkheid, dit uitte zich in het afbeelden van bezwete geharde havenarbeiders, maar ook in het afbeelden van schaam- en okselhaar in naakten. Dit riep veel weerstand op, critici vonden dat de realisten zich te veel richten op datgene wat lelijk was. Realisten zagen zichzelf meer als journalisten, maar koesterden ook zeker een romantisch verlangen naar de [[Industrialisatie|ongeindustrialiseerde]] werkelijkheid.
[[Gustave Courbet]] was de oprichter, belangrijkste schilder en woordvoerder van het realisme.
