In 1956 hield Chroesjtsjov een [[Over persoonsverheerlijking en diensde gevolgen ervan|geheime toespraak]] op het partijcongres van de Communistische Partij, waarin hij aankondigde dat de persoonsverheerlijking van Stalin moest ophouden, tevens ontsloeg hij Stalins trouwste medewerkers, zoals [[Vjatsjeslav Molotov]]. [[Anastas Mikojan]], onder Chroesjstsjov de tweede man van de Sovjet-Unie, steunde de geheime toespraak van Chroesjtsjov echter en bleef op zijn plaats. Als gevolg van de 'destalinisatie' werden standbeelden en schilderijen van Stalin van prominente plaatsen verwijderd. Tevens veranderde de berichtgeving over Stalin in de Russische pers en in de satellietlanden. Dissidenten en Duitse krijgsgevangenen werden vrijgelaten. Chroesjtsjov zorgde ervoor dat de invloed van de [[NKVD]] op de samenleving afnam en de inwoners van de Sovjet-Unie meer vrijheden kregen. De Sovjet-Unie bleef echter een totalitaire staat. Deze maatregelen hadden wel tot gevolg dat er in Hongarije en Polen opstanden uitbraken, die echter hardhandig door het Rode Leger de kop in werden gedrukt. [[Leon Trotski]] en het [[trotskisme]] bleven nog steeds staatsvijand nummer één. Volgens trotskisten was er ondanks de destalinisatie weinig veranderd aan het stalinistische karakter van de Sovjet-Unie.
Openlijke berichtgeving over Stalins terreur werd pas echt mogelijk toen [[Michail Gorbatsjov]] in de jaren tachtig aan het bewind kwam in de Sovjet-Unie. Toen werd het het Russische volk pas werkelijk duidelijk wat er zich onder Stalins schrikbewind had afgespeeld. Opvallend genoeg wordt Stalin door sommige [[Russen (volk)|Russen]] en veel [[Georgiërs]] nog altijd op handen gedragen.
