Chinees examenstelsel: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 12:
==Verdere ontwikkeling==
[[File:Candidate imperial examination drunk in cell.png|thumb|300px|Tekening uit 1604. Een kandidaat is door drank en vermoeidheid in slaap gevallen.Wenchang Wang, de Chinese god van literatuur en cultuur tracht hem te ontwaken]]
Vanaf de Song-dynastie nam het aantal kandidaten sterk toe. Dat werd mede mogelijk gemaakt door het toenemend drukken van teksten, zodat meer mensen op een meer toegankelijke wijze hier kennis van konden nemen. De mate van geletterdheid van kandidaten en hun competentie in het analyseren van teksten zijn dan ook belangrijker geworden dan het sociale netwerk dat zij wel of niet hebben. De anonimiteit van de kandidaten werd ook beter gegarandeerd doordat klerken de ingeleverde teksten overschreven om bijvoorbeeld handschriftherkenning te voorkomen. Alle ingeleverde teksten werden beoordeeld door drie van elkaar onafhankelijke lezers.
Regel 18:
== De drie graden==
[[File:Entrance to Nanking Examination Hall.png|thumb|300px|De ingang tot de hal van het examengebouw in Nanking. Hier werden examens met 10.000 kandidaten tegelijkertijd afgenomen]]
Het examen op het laagste niveau werd afgenomen onder de verantwoordelijkheid van provinciale autoriteiten in of nabij de woonplaats van de kandidaten. Bij succes verkreeg men de graad van '' hsiu- ts'ai '' (Bloeiend talent). Slechts een klein deel van de kandidaten slaagde. Er zijn afhankelijk van de periode enige verschillen in percentages geslaagden, maar in geen enkele dynastie kwam dit boven de 10% uit. Deze graad bezorgde de geslaagde veel prestige, gaf hem het recht om een bepaalde kledij te mogen dragen en leidde tot belastingvrijstelling voor hem en zijn familie. Het leidde echter maar zelden tot een ambtelijke baan.
Regel 26:
==Toegankelijkheid==
[[File:Corridors to examination cells.png|thumb|300px|De gangen naar de examencellen]]
Er was in principe geen limiet aan het aantal herexamens dat eerdere niet-geslaagden konden doen. Er waren dan ook zeer veel kandidaten die vele malen met name het examen op provinciaal niveau trachtten te behalen. Voor veel kandidaten was de studie voor heel vaak niet succesvol afgelegde examens bepalend voor het grootste deel van hun volwassen leven. In principe was het examensysteem voor iedereen toegankelijk. Feitelijk was een meerderheid van kandidaten afkomstig uit welgestelde families, die de kosten voor de studie van de kandidaat kon financieren. Vanaf de Song-dynastie tot het eind van het systeem in begin twintigste eeuw zijn er echter ook veel voorbeelden te noemen van kandidaten uit aanzienlijk minder welgestelde tot echt arme families die via het systeem tot de hoogste functies konden opklimmen.
| |||