Honderd Dagen (1815): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Ligny en Quatre Bras: Speculaties achteraf zijn zinloos. Indien Napoleon jaren eerder in Italië of Egypte gesneuveld was (wat best gekund had), dan was er uiteraard nooit een Frans keizerrijk of slag bij Waterloo geweest.... |
→Achtergrond: Vooral het verlies van België, een land met vruchtbare landbouwgrond was voor Frankrijk moeilijk te aanvaarden. |
||
Regel 39:
== Achtergrond ==
Na zijn nederlaag in de [[Zesde Coalitieoorlog]] in [[1814]] had Napoleon afstand gedaan van de troon van [[Eerste Franse Keizerrijk|Frankrijk]] en was hij in ballingschap gegaan op het Italiaanse eilandje [[Elba]]. In Frankrijk volgde de [[Restauratie (Frankrijk)|Restauratie]] van de [[Huis Bourbon|Bourbons]] met [[Lodewijk XVIII van Frankrijk|Lodewijk XVIII]] als nieuwe Franse koning, alhoewel die nauwelijks in staatszaken geïnteresseerd was. In [[Wenen]] kwam een groot aantal vorsten en diplomaten bijeen voor het [[Congres van Wenen]] om Europa opnieuw te verdelen.
In [[Nederland]] zou [[Willem I der Nederlanden|Willem I]] in maart 1815 de titel [[Koning der Nederlanden]] aannemen. Hij kreeg door het [[Congres van Wenen]] het [[Verenigd Koninkrijk der Nederlanden]] toebedeeld, waarin Nederland en de vroegere Oostenrijkse Nederlanden verenigd werden. Aan de Belgische bevolking werd niet eens gevraagd of ze niet liever [[onafhankelijkheid]] zouden gewenst hebben, zoals ze in [[1790]] reeds kortstondig gekend hadden na de [[Brabantse Omwenteling]]. Daarnaast werd Willem I ook groothertog van [[Luxemburg (land)|Luxemburg]].
Vanuit Elba, waar Napoleon in mei 1814 aankwam, bleef de keizer een bedreiging voor het [[Ancien Régime]] van Frankrijk en heel Europa. In Frankrijk heerste grote onvrede over het [[Verdrag van Parijs (1814)|Verdrag van Parijs]] waarbij het land [[België]], de
Napoleon voorzag dat zijn terugkeer naar Frankrijk een volksopstand tegen het nieuwe regime zou ontketenen. Ook kon hij met de teruggekeerde Franse oorlogsgevangenen snel een nieuw leger van ervaren veteranen samenstellen. De dreiging van Napoleon was zo groot dat in [[Parijs]] en Wenen al stemmen opgingen om hem naar de [[Azoren]] of het nog verder gelegen [[Sint-Helena (eiland)|Sint-Helena]] te verbannen, of zelfs om hem te laten vermoorden.<ref>David Hamilton-Williams, ''Waterloo: New Perspectives: The Great Battle Reappraised'', Wiley, 1996, p.43</ref>
| |||