Vroegrenaissance: verschil tussen versies

De behandeling van [[lijnperspectief|perspectief]] en licht in de schilderkunst was van bijzonder belang in de 15e-eeuwse Florentijnse schilderkunst. [[Paolo Uccello|Uccello]] was zo geobsedeerd door de problemen die het perspectief stelde dat hij er volgens [[Giorgio Vasari|Vasari]]<ref>[[De levens van de grootste schilders, beeldhouwers en architecten|Vite]]</ref> bijna niet van kon slapen. Zijn oplossingen zijn te zien in zijn meesterwerk, de ''Slag bij San Romano''. [[Piero della Francesca]] maakte systematische en wetenschappelijke studies van zowel licht als lineair perspectief, waarvan de resultaten gezien kunnen worden in zijn frescoreeks over ''de geschiedenis van het Ware Kruis'' in San Francesco te [[Arezzo (stad)|Arezzo]].

In Napels maakte [[Antonello da Messina]] omstreeks [[1450]], eerder dan andere Italiaanse schilders gebruik van [[olieverf]] voor portretten en religieuze schilderijen. Hij bracht deze techniek naar het noorden en beïnvloedde zo de [[Venetië (stad)|Venetiaanse]] schilders. Een van de belangrijkste schilders van Noord-Italië was [[Andrea Mantegna]]. Mantegna maakte gebruik van zeer sterke perspectief werking. Hij was de eerste kunstenaar die het verkorte perspectief gebruikte in een doek over [[de Bewening van Jezus]] dat in de [[Pinecoteca Brera]] in [[Milaan (stad)|Milaan]] hangt.

Het einde van de vroegrenaissance in de Italiaanse kunst wordt eveneens gemarkeerd door een bijzondere opdracht aan enkele kunstenaars, echter niet als concurrenten deze keer. [[Paus Sixtus IV]], die de [[Sixtijnse Kapel]] had laten verbouwen, gaf nu opdracht aan een groep kunstenaars ([[Sandro Botticelli|Botticelli]], [[Pietro Perugino|Perugino]], [[Domenico Ghirlandaio|Ghirlandaio]] en [[Cosimo Rosselli]]) om de muur te versieren met fresco's over het leven van [[Jezus (traditioneel-christelijk)|Christus]] en van [[Mozes]].<ref>[http://kunstvensters.com/2015/01/13/de-sixtijnse-kapel-als-baptisterium/ De Sixtijnse Kapel als Baptisterium], Vensters, 13 januari 2015</ref> In de zestien grote schilderijen maakten de kunstenaars gebruik van de nieuwe technieken van belichting, lineair en atmosferisch perspectief, [[anatomie]], verkortingen en karakterisering die waren vervolmaakt in de grote Florentijnse ateliers van [[Lorenzo Ghiberti|Ghiberti]], [[Andrea del Verrocchio|Verrocchio]], [[Domenico Ghirlandaio|Ghirlandaio]] en [[Pietro Perugino|Perugino]].