Het [[verdrag van Speyr]] werd de omgang tussen de Ottomanen, de Habsburgers en de Ottomanen geregeld. [[Keizer Maximiliaan II]], de opvolger van [[Keizer Ferdinand I (1503-1564)|Ferdinand van Oostenrijk]], noemde Johan van 1570 tot zijn dood in 1571 als eerste vorst van Transsylvanië en daarna pas koning van een verdeeld Hongarije. Dit verdrag zorgde er ook voor dat een deel van het gebied in 1571 vorstendom Transsylvanie kwam te heten dat onder gedeelde soeveriniteit kwam te staan. Een anderevolg van dit verdrag was dat een ander deel van het koninkrijk oostelijk Hongarije was na het verdrag [[Partium]] ,genoemd. Het laatste gebied lag ten westen van het vorstendom en was niet door de Ottomanen bezet. Na de dood van Jan II in [[1571]] kwam de [[Báthory]]-dynastie aan de macht. Zij regeerden tot [[1602]] als suzereine vorsten over Transsylvanië en hun macht kristalliseerde zich uit in de semi-onafhankelijkheid van het vorstendom..
De Hongaarse prins [[Stefan nus Báthory]] was, de eerste vorst van Transsylvanië probeerde,behield de religieuze vrijheid te garanderen, zoals vastgelegd in het [[Edict van Toerda]], maar interpreteerde dedeze regelsverplichting veelin teeen strengsteeds engere zin. Aan het einde van de regeerperiode van [[Sigismund Báthory]], een latere telgnam uit de Báthorydynastiehij, startte als vorstprins binnen het [[HeiligeHielige Roomse Rijk]], met het leger van Transsylvanë, deel aan de [[Vijftienjarige Oorlog]]. Deze oorlog begon als een oorlog van Christenen tegen de Turken maar het eindigde als een conflict tussen Transsylvanie, de Habsburgers, de Ottomanen en [[Vorstendom Walachije|Walachije]] waarvan [[woiwode]] [[Michaël de Dappere]] meedeed.van en [[Vorstendom Walachije|Walachije]]. Het gevolg hiervan was dat het vorstendom rond [[1601]] opnieuw onder Habsburgse soevereiniteit, nu die van [[keizer Rudolf II]], stond die de bevolking begon te [[Germanisatie|Germaniseren]]. Zijn pogingen omt een niuew [[contrareformatie]] waarmee de Rooms-katholieke Kerk opnieuw de staatskerk zou worden, werden afgebroken door de verkiezing, op [[5 april]] [[1603]] van [[István Bocskai]] als vorst van Transsylvanië. en twee maanden later als prins van Hongarije. István watBocskai bezegeldleidde werdbijvan [[1604]] tot [[1606]] een succesvolle opstand tegen de Habsburgers leidde.tot het [[Verdrag van Wenen (1606)|verdrag van Wenen]] uit [[1606]]. bij het verdrag van Wenen werd bepaald dat de burgers van Transsilvanie hun eigen vorsten mochten kiezen om zo tegenstand te bieden aan de Oostenrijkse macht. Dit was politiek gezien echter zeermoeilijk omdoordat de Kroaat [[Georg Keglevic]] sinds [[1602opperbevelhebber]] tevens, [[opperbevelhebbergeneraal]], generaal, [[viceban]] van Kroatië, Slavonië en Dalmatië was sinds [[1602]] tot [[Baron (titel)|baron]] van Transsylvanië.was uitgeroepen. Hiermee blijkt hoe moeilijk het was om dit gecompliceerde verdrag na een lange oorlog.uit te laten voeren
De gouden jaren beleefde het vorstendom onder het gezag van Bocskai's opvolgers [[Gabriël Bethlen]], die regeerde van 1613 tot 1629
